Ebook Wyraźnie... Dokładnie... Precyzyjnie... mobi,epub

ęć. Czytajcie dokładnie polecenia. Pośpiech i bezmyślność nie jest dobrym doradcą. KONSPEKT I 1. Stymulacja głosowa (sedno ćwiczenia stanowi słuchanie i poddawanie się temu, co mówi osoba prowadząca. Proponuję spokojnie i w miarę wolno czytać poniższą treść zadania). Leżymy swobodnie na podłodze, na plecach. Możemy rozłożyć sobie matę, jeśli podłoga ziębi lub jest zbyt twarda. Zamykamy oczy i próbujemy oczyścić swoje myśli, tzn. wszystkie troski i problemy zostawiamy za drzwiami do sali. One nas teraz nie powinny dotyczyć. Skupiamy się natomiast na oddechu. Spróbuj popatrzeć na siebie z boku. Zobacz, jaką drogę pokonuje powietrze. Zrób wdech nosem i podążaj za powietrzem przez gardło, płuca aż do rejonu podbrzusza. Spróbuj jeszcze raz. Niech każde powtórzenie będzie bardziej świadome. Nie zatrzymuj powietrza w klatce piersiowej ani w brzuchu. Kieruj go jak najniżej, aż pod pępek, tam, gdzie nosisz sprzączkę od paska. Jeśli ci się to uda, znaczy, że wziąłeś pełny oddech torem całościowym. Powtórzmy zasadę działania pełnego, całościowego oddechu: robimy wdech nosem, powietrze wędruje przez płuca, rozszerzając dolne żebra, przechodzi przez jamę brzuszną i ląduje w dolnych partiach brzucha. Wydech wykonujemy wąskim strumieniem przez usta. Pilnuj, żeby powietrze nie leciało w policzki, ponieważ na późniejszym etapie będzie to brudziło artykulację. 2. Postaraj się opanować jak najlepiej i jak najmądrzej opisany sposób nabierania powietrza. Pamiętaj, że mięśnie oddechowe warunkują powstanie prądu powietrza, mięśnie krtaniowe wywołują wibrację, a narządy artykulacyjne przygotowują rezonatory w tak zwanej nasadzie, bo to ona nadaje prądowi powietrza jego ostateczny kształt oraz barwę. Czas trwania dźwięku uzależniony jest od fazy wydechowej. 3. Spróbuj pobawić się oddechem. Zobacz, co się stanie, jeśli powietrze skierujesz tylko do klatki piersiowej. To tak zwany półoddech torem piersiowym. Czy potrafisz zatrzymać powietrze w taki sposób? Czy podana forma oddechu jest komfortowa? Poeksperymentuj i wysnuj wnioski. 4. Postaraj się nabrać powietrze trzecim torem, to znaczy brzusznym. Wpuść powietrze tylko do jamy brzusznej. Jakie to jest uczucie? Czy masz wrażenie, jakbyś połknął piłkę? Czy łatwo oddychać w taki sposób? Za każdym razem komentuj swoje odczucia i staraj się omawiać ćwiczenie. 5. Spróbuj porównać przedstawione trzy tory oddechowe: piersiowy, brzuszny i całościowy. Oddychaj każdym sposobem po kilka razy, aby zrozumieć różnice między nimi. Która metoda według ciebie jest najlepsza? 6. Pracuj nad oddechem całościowym i staraj się opanować go jak najlepiej. Korzyści będą satysfakcjonujące, a przy okazji będziesz odczuwał przyjemność z mówienia. 7. Połóż dłonie z boku na dolnych, ruchomych żebrach. Zrób spokojny wdech i wydech. Zauważ, co się dzieje. Powinieneś czuć ruch żeber pod dłońmi. Jeśli tak jest, to znaczy, że jesteś na dobrej drodze do opanowania oddechu całościowego. 8. Kolejne ćwiczenie również wykonaj na leżąco. Ważnym pojęciem jest przepona. To mięsień, którego nie czujesz. Wykonuje on następujące ruchy: a) w momencie, kiedy bierzesz wdech, przepona idzie w dół, w okolice podbrzusza; b) w czasie wydechu podnosi się aż do połowy żeber, wypychając tym samym powietrze z aparatu oddechowego. Spróbuj uświadomić sobie i opanować ruch przepony. Wdech - przepona w dół, wydech - przepona w górę. Powinieneś zauważyć pracę mięśni brzucha. Powtórz kilka razy, po czym odpocznij. 9. Nie skupiaj się więcej na oddechu, spróbuj się rozluźnić. Zamknij oczy i powróć do początku rozgrzewki, czyli oczyszczenia myśli. Każdy wydech to pozbycie się trosk. 10. Kiedy uznasz za stosowne, zacznij się przeciągać tak, jak to robią małe kotki zaraz po przebudzeniu. Pokręć się leniwie w każdą stronę i napinaj swoje ciało, po czym rozluźniaj. Nie wstawaj, jeśli nie jesteś gotowy. 11. Nie wybudzaj się z letargu. Powoli podnoś się z podłogi, najpierw obróć się na prawy bok, usiądź na piętach, a następnie się wyprostuj. Zacznij chodzić po sali, spokojnie i w skupieniu. Nie zwracaj uwagi na kolegów i koleżanki obok. Wyobraź sobie, że jesteś na łące. Zacznij swobodnie po niej chodzić. Następnie przejdź do biegu i rozłóż ręce, jakbyś naśladował lot ptaka. Wówczas przebudź się, a ruch niech staje się coraz bardziej świadomy i silny. Mijaj się z kolegami, to znaczy wyczuwajcie się nawzajem. Ruch musi mieć swój punkt kulminacyjny, czyli znaczące przyśpieszenie. W odpowiednim momencie zacznij zmniejszać tempo poruszania się i uspokajaj oddech. 12. Wyobraź sobie, że sala jest wypełniona jakąś gęstą materią, która nie pozwala ci się poruszać, blokuje ciało w czasie przemieszczania. Uruchom wszystkie swoje mięśnie, aby pokonać prz