Geopolityka fundamentalizmów muzułmańskich

Prezentowane w niniejszej publikacji teksty dotyczą trzech niezwykłych kobiet, które Komitet Noblowski uhonorował w roku 2011 za wyjątkowe osiągnięcia na rzecz walki o pokój. Pierwsza z nich – Ellen Johnson-Sirleaf, prezydent Liberii, zapisała się w historii Czarnego Kontynentu jako jedyna kobieta, której udało się wygrać wybory prezydenckie. Druga z opisywanych, również Liberyjka, Leymah Roberta Gbowee, to działaczka społeczna, organizatorka kobiecego ruchu chrześcijanek i muzułmanek pod nazwą Masowa Akcja Kobiet na rzecz Pokoju, który położył kres wojnie domowej w Liberii w roku 2003. Trzecia z noblistek – Tawakkul Karman – „Matka jemeńskiej rewolucji” stała się twarzą rewolucji w Jemenie w roku 2011, która była częścią Arabskiej Wiosny Ludów. Określana, podobnie jak Ellen Johnson-Sirleaf i Leymah Gbowee, takimi przydomkami, jak „Żelazna dama”, Tawakkul Karman stała się pierwszą arabską kobietą – laureatką Nagrody Nobla i drugą muzułmanką, która otrzymała to wyróżnienie.

Komunikacja polityczna determinuje naszą recepcję rzeczywistości społecznej.Wpływa na odbiór obowiązujących regulacji prawnych, działalności instytucji etc.Problem pojawia się wtedy, kiedy przekaz przestaje być spójny pod względem przekonań, doświadczeń czy wrażliwości.Powstały dysonans poznawczy przyczynia się do obniżenia wiarygodności nadawcy komunikatu. Tu jednak w sukurs przychodzi inżynieria społeczna, oferując różne narzędzia manipulacji komunikatem.

Od kiedy w latach 1993-1994 zaczęto poważnie się zastanawiać nad kwestią rozwoju NATO, na ten temat z zaangażowaniem wypowiadali się zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy rozszerzenia. Mimo to niewiele wiadomo o przebiegu procesu opracowywania polityki rozszerzenia przez administracje Billa Clintona. W swojej książce James M. Goldgeier analizuje proces, który doprowadził do tego, że rozszerzenie NATO stało się elementem polityki Stanów Zjednoczonych. Książka ułatwia zrozumienie biurokratycznych mechanizmów polityki zagranicznej, wpływu polityki wewnętrznej oraz relacji między władzą wykonawczą a ustawodawczą. Ponadto dzięki ujawnieniu przeszkód, z jakimi zmagało się NATO podczas tej rundy rozszerzenia, autor dokonuje oceny ograniczeń, które napotyka Sojusz, rozważając przyjęcie w przyszłości w poczet swoich członków innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej.

Spis treści

WSTĘP DO WYDANIA POLSKIEGO

WSTĘP

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Proces, motywacje polityczne i projekt polityczny

ROZDZIAŁ DRUGI

Partnerstwo dla Pokoju

ROZDZIAŁ TRZECI

Impuls do rozszerzenia

ROZDZIAŁ CZWARTY

Kalendarz polityczny

ROZDZIAŁ PIĄTY

Doradztwo i zgoda

ROZDZIAŁ SZÓSTY

Konsekwencje

INDEKS

W tym momencie za oknami rozległ się wielki hałas. Wyjrzeliśmy, zauważyliśmy, że zajeżdżają dziesiątki samochodów ZOMO i wysypują się setki ZOMO-wców. Został stworzony kordon. W te pędy włączyliśmy syreny alarmowe, które mieliśmy w otwartych oknach. Na całą ulicę Grunwaldzką rozległo się wielkie wycie syren. Przez megafony zaczęliśmy nawoływać pomocy (…). Zatrzasnęliśmy kratę metalową, która była w BIPS-ie zainstalowana, będąc przekonani, że takiej kraty nikt nie będzie w stanie sforsować. Ale po schodach tupot dziesiątek butów, wszyscy do tej kraty – szczęk i krata rozwalona. Wpada kapitan Wasilewski z pistoletem w ręku. I za nim setki ZOMO-wców i tajniaków. Całe pomieszczenie wypełnione. Uzbrojeni w kałasznikowy i łomy, nastawieni na walkę, a tutaj ekipa z tego BIPS-u nieuzbrojona, kobieta w ciąży.

Publikacja składa się z czterech rozdziałów. W pierwszym rozdziale znalazły się rozważania określające reżimy hybrydalne: próby ujęcia kategorii czy analiza podejścia polskich i zagranicznych badaczy. Rozdział kolejny dotyczy oceny trafności konstrukcji narzędzia badawczego, opartej na analizie ustalonych dla niego wskaźników (alternacja władzy, podział władzy, pluralizm polityczny oraz aktywność polityczna). W tym miejscu także dokonano konstrukcji skali pomiarowej, która posłużyła do weryfikacji, czy dany reżim można określić jako hybrydalny. Rozdział trzeci i czwarty prezentują badania empiryczne na przykładzie systemów politycznych Ukrainy i Rosji w latach 2000-2012. Dowodzą, że wypracowane założenia na poziomie teoretycznym znalazły swoją weryfikację na poziomie empirycznym. W ten sposób określony obszar analizy oraz przyjęty model struktury pracy wydaje się uzasadniony w odniesieniu do celu pracy oraz postawionych celów i hipotez badawczych. Ich rozstrzygnięcie nadało bowiem szansę na stworzenie syntetycznego opracowania, które w ramach empirycznych badań nad reżimami hybrydalnymi mogłoby w przyszłości stać się podstawą do dalszych gruntownych badań nad postrzeganiem reżimów hybrydalnych.

Monografia stanowi wieloaspektową, interdyscyplinarną analizę problematyki w obszarze bezpieczeństwa osób w cyberprzestrzeni, uwzględniającą zarówno rozwiązania prawne w tej dziedzinie, jak również jej uwarunkowania, ze szczególnym uwzględnieniem wymiaru społecznego, finansowego, a także wyzwań związanych z edukacją w tym zakresie. Zagadnienie zostało poddane analizie w wymiarze mikrostrukturalnym, koncentrując się przede wszystkim na kwestiach związanych z prewencją zagrożeń w skali jednostek. Dotyczy to m.in. problematyki nieletnich, kradzieży tożsamości, ochrony danych osobowych, czy też utraty haseł i środków finansowych, a także rozwiązań prawnych w tym zakresie. Zaproszeni do współpracy autorzy opracowali zagadnienia wpisujące się w główny nurt debaty dotyczącej cyberprzestrzeni koncentrujący się na roli jednostek funkcjonujących w świecie wirtualnym