Honor Opowieść ojca, który zabił własną córkę Lene Wold ebook

Czytelnik Woblinka 02-08-2020

Jaka jest cena honoru ? Co czuje ojciec który zabił jedną z córek w imię dobrego imienia rodziny ? Jak można karać ofiarę nie sprawcę ? Na te pytania postanowiła w swojej książce odpowiedzieć Lene Wold. Autorka wyrusza do Jordanii, by tam pośród dokumentów, rozmów z Imamami, urzędnikami i pracownikami organizacji społecznych znaleźć odpowiedzi na te pytania. Poprzez historię Rahmana, Aiszy i Aminy poznajemy motywy i powody które popchnęły ojca do tej zbrodni. Jednocześnie widzimy historię tysięcy kobiet skazanych przez swoich bliskich na śmierć, poprzez historię tej jednej rodziny. Autorka przedstawia jednocześnie kulturę w której honor rodziny traktuje się niezwykle poważnie, a odzyskuje za pomocą przelanej krwi. Jak nazwać ojca który odbiera córce życie ? Jak silny wpływ mają żony na mężów w świecie w którym kobietom odmawia się prawa do samostanowienia ? Historia tej jednej zbrodni to nie tylko opowieść o honorze. To opowieść o tym jak kat jest jednocześnie ofiarą, jak odmienność sprowadza karę, jak dziecko przestaje ufać własnym rodzicom. Jak to co na pozór wydaje się proste w ocenie nie jest wcale czarno-białe. Świetna książka, którą pochłonęłam w jeden wieczór. Pozostawia w poczuciu bezsilności jak pewnego niedosytu. Bo czy można współczuć komuś kto zabił własne dziecko ? konkurs recenzencki Woblinka

Opinia nie jest potwierdzona zakupem

Czytelnik Woblinka 02-08-2020

Jaka jest cena honoru ? Co czuje ojciec który zabił jedną z córek w imię dobrego imienia rodziny ? Czy jest tu miejsce na miłość ojca do własnych dzieci ? Na te pytania postanowiła w swojej książce odpowiedzieć Lene Wold. W poszukiwaniu odpowiedzi wyrusza do Jordanii. Poprzez historię Rahmana, Aiszy i Aminy ukazuje zarówno prawne jak i obyczajowe postrzeganie zbrodni honorowych. Tragedia która jest motywem przewodnim książki ukazuje jednak coś więcej. To opowieść o tym jak kat jest ofiarą, jak odmienność sprowadza karę, jak dziecko przestaje ufać własnym rodzicom. Jak to co pozornie wydaje się proste w ocenie nie jest wcale czarno-białe. Świetna książka, która po przeczytaniu zostawia poczucie bezradności i pewien niedosyt.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem

Readlikeagirl.pl 11-02-2020

Tytułowy ojciec zamordował Aminę za to, że zakochała się w kobiecie. Druga córka też miała umrzeć. Aisza przez kilka lat przebywała w więzieniu. Ma zmasakrowaną twarz, ale żyje. Teraz ukrywa się przed rodziną. Morderstwo Aiszy nie było pierwszym którego dopuścił się Rahman. Wiele lat wcześniej, jako dziecko, brał udział w zabójstwie matki. Jordańskie prawo jest bezwzględne dla kobiet. Usprawiedliwia honorowe zabójstwa. Chroni oprawców, ofiarom nie zostawia cienia nadziei. Lene Wold spotkała się z imamem żeby dowiedzieć się co na to Koran. Jak się domyślacie islam nie ma z tym nic wspólnego. To ultratradycyjne wartości pielęgnowane w małych społecznościach, usprawiedliwią taki rodzaj obrony honoru. Trudno sprzeciwić się grupie od lat stojącej na straży obyczajowego status quo. To uproszczenie nie oddaje złożoności systemu kulturowego Jordańczyków, ale pozwala wyznaczyć granice, w których porusza się Wold. Przedstawicielem takiej społeczności jest Rahman. Dwa razy udowodnił światu, że potrafi oczyścić splamiony rodzinny honor. Autorka wysłuchuje jego wersji zdarzeń, jednocześnie oddaje głos zmasakrowanej córce. Mimo tego Lenie Wold nie udało się zachować reporterskiego obiektywizmu. Sama przyznaje, że historia nią zawładnęła, ale trudno szukać tu usprawiedliwienia dla jej podejścia. „Honor. Opowieść ojca, który zabił własną córkę” to ekstremalnie emocjonalna książka. Napisana z rzetelnie zebranego materiału, ale nachalnie forsuje punkt widzenia autorki. Przemyślenia Wold są jednym z bohaterów książki. W kilku fragmentach próbuje oderwać się od zbrodni. Spojrzeć na zjawisko honorowych morderstw w szerszym kontekście. Szuka źródeł usprawiedliwianie przemocy, oswajania z nią dzieci. Chronienia rodzinnych interesów i unifikacji społeczności. Wold stara się być obiektywna, ale jest w tym nieprzekonująca. Losy Aminy, Aiszy i Rahmana wyrywają w dziurę sercu. Tej rodziny nie da się zapomnieć. Co nie zmienia faktu, że to przeciętny reportaż. Temat zapanował nad formą. Norweska autorka stanęła przed podwójną przeszkodą. Musiała zmierzyć się z tragedią, która jest częścią powszechnej tradycji. Opowiedzieć o niej, a nie oceniać. Po drugie przeskoczyć kulturowy dysonans. Niestety nie udało się.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem