Ebook Francuska opowieść mobi,epub

edź nie dziwi? - Agnieszka westchnęła i Beata bez trudu wyobraziła sobie, jak przyjaciółka robi niezadowoloną minę, zupełnie niewspółgrającą z pięknym otoczeniem. - Poczekaj chwilę, usiądę sobie na murku, bo jestem właśnie w ogrodzie. Albo nie. Lepiej położę się na trawie, oprę wygodnie o pień drzewa, popatrzę na morze. Jest szansa, że wtedy ciśnienie nie podniesie mi się aż tak bardzo. Co się znowu stało? - Nic takiego - odparła Beata. - Mam tylko wrażenie, że życie zatoczyło koślawą pętelkę i znów jestem w tym samym punkcie. - Od razu koślawą - oburzyła się Agnieszka. - Myśl pozytywnie. - Próbuję, ale zobacz sama. Jakub siedzi przy biurku jak Kacper, ma podobny bałagan i taki sam komputer. - Tylko tak ci się wydaje. Te sprzęty są po prostu do siebie podobne. Nie dorabiaj do wszystkiego teorii, bo zwariujesz. - Czekaj, to jeszcze nie wszystko. Nie wiesz najgorszego. Przyjaciółka zamilkła, co nie zdarzało się często i chyba nawet wstrzymała oddech. - On też pisze artykuł - No, trzymajcie mnie! - krzyknęła Agnieszka, ze świstem wypuszczając powietrze. - To ja się mało nie udusiłam z napięcia. Myślałam, że cię zdradził albo co najmniej zmienił płeć czy oddał Oliwii twój pierścionek zaręczynowy, a ty mi tu takie głodne kawałki wciskasz. Jest dziennikarzem z zawodu, to chyba normalne, że pisze. - Przestań. Wiesz dobrze, że nie o to chodzi. Robi to dokładnie jak Kacper: bez skutku. - Rozumiem, a tobie się wszystko kojarzy. Boisz się, że znów będziesz mieć jakąś niepozbieraną artystyczną sierotę na karku. No, mnie, kochana, o radę nie pytaj. Jak dla mnie on od początku był podejrzany. Pamiętaj, że wciąż możesz się wycofać. Do ślubu jeszcze daleko. Twoja mama też tak sądzi. - Nieprawda. Moja mama właśnie mówi, że Jakub to świetny facet. Mam kuć żelazo, póki gorące, bo w mężczyźnie najważniejsza jest potencjalna zdolność zarobkowania, a reszta jakoś się ułoży - westchnęła. - Tata za to twierdzi, że Jakub nigdy się ze mną nie ożeni, tylko mnie zwodzi. Będzie miał opiekę przez rok we Francji, wykorzysta to, a potem mnie zostawi. - I tak też może być... - Agnieszka zamyśliła się przez chwilę. - Chociaż to do Jakuba jednak niepodobne - dodała uczciwie. - Ale zastanowić się dłużej na pewno nie zaszkodzi. - Przestań. Dostatecznie długo już się zastanawiałam. A gwarancji nigdy nie ma - Beata nagle zmieniła zdanie. Atak przyjaciółki paradoksalnie sprawił, że przypomniały jej się wszystkie najlepsze momenty związku. Pierwsze spotkanie na lotnisku, kiedy wyjeżdżała do Grecji, pobyt w tym samym hotelu, krótkie rozmowy, potem coraz częstsze spotkania, romantyczna kolacja na plantacji oliwek, zarę Cały wir niezwykłych wydarzeń, któremu pozwoliła się porwać. - On jest inny - wydała stanowczy wyrok. - Właśnie widzę przez okno, jak sprząta. Kacper nigdy by tego nie zrobił. - Niech ci będzie - przyznała Agnieszka niechętnie. - Ale proszę cię, bądź ostrożna. Fakt, że facet machnął kilka razy ścierką, jeszcze niewiele znaczy. - Pa - Beata podjęła próbę zakończenia rozmowy. - Ucałuj Kostasa. - Nie ma sprawy - ucieszyła się Agnieszka. - Włożę w to całą swoją energię. Ale poczekaj. Przecież nawet nie zdążyłam ci powiedzieć, w jakiej sprawie dzwonię. Mam pewne przeczucie - wyrecytowała jednym tchem. - Jesteś w ciąży? - Tym razem Beata była szybsza. - Nie. Skąd. Ja o tobie mówię. - Ach, o mnie. Mogłam się domyślić. Zawsze próbujesz mi czytać w myślach. - Słuchaj, bo to ważne. Doszłam do jednego wniosku. - Dzięki ci, Boże, że tylko do jednego - roześmiała się Beata. - A cóż to za bieda? Czym byłaś zajęta? Przyznaj się. Normalnie to kilka pomysłów naraz ci nie wystarcza. - Różne ma człowiek obowiązki po ślubie - Agnieszka westchnęła z wyraźną przyjemnością. - Co ci będę tłumaczyć, sama się przekonasz. A teraz nie zmieniaj tematu, bo ja mówię o tobie. - Słucham - poddała się Beata. - Musisz poszukać prawdziwej miłości - uroczyście i powoli powiedziała przyjaciółka. - To znaczy? - zdziwiła się Beata. - Całe życie mi się wydawało, że wszystkie związki są mniej więcej takie same - odpowiedziała Agnieszka, a w jej głosie brzmiała rzadko słyszana powaga. - Wystarczy mieć odrobinę rozumu, nie umawiać się ze skończonymi palantami i już. Reszta jest podobna. Wiesz. Spotykacie się jakiś czas, potem stabilizacja, dzieci, codzienność. Ale okazało się, że tak nie jest. Życie pokazało mi zupełnie inne możliwości. Możesz mieć coś naprawdę porywającego. Prawdziwą miłość. Proszę cię, nie daj się oszukać jakimś podróbkom. Beata tylko westchnęła. - Przyznaję - powiedz