Życie na wynos

Zabawne perypetie Emilii i jej zwariowanej rodzinki

Życie na wynos to nowa propozycja Olgi Rudnickiej. Opowieść kryminalna, pełna humoru i absurdu. Główną bohaterką jest Emilia Przecinek, znana autorka powieści dla kobiet. W wieku czterdziestu lat zostaje rozwódką z dwójką nastoletnich dzieci, kredytem hipotecznym, mamą i teściową na głowie. Dzieci chciałyby żeby mama chodziła na randki, a dwie starsze panie wszędzie próbują wcisnąć swoje trzy grosze. W takiej sytuacji można albo załamać się nerwowo, albo popełnić morderstwo. Mimo niesprzyjających okoliczności Emilia postanawia odmienić swoje życie. Nie jest to łatwe, gdyż mężczyźni, których spotyka, absolutnie nie przypominają wspaniałych bohaterów jej powieści. Pech chce, że teściowa pisarki łamie nogę. Unieruchomiona na wózku, zaczyna obserwować sąsiadów, co okazuje się zajęciem na pełen etat, a nawet dwa, gdyż nie wszystko można zobaczyć przez okno, niektóre rzeczy trzeba podsłuchać. Przed wścibskimi staruszkami nic się nie ukryje. Ani kochanka o czerwonych włosach, ani skłonna do awantur żona, ani leżący w piwnicy trup, którego znajduje Emilia.

(…) W życiu zdarzają się gorsze rzeczy niż mieszkanie pod jednym dachem z matką i teściową. Powódź. Tsunami. Czarna dziura w czasoprzestrzeni. Emilia była pewna, że gdyby miała czas pomyśleć trochę dłużej, przyszłoby jej do głowy więcej możliwości, ale kłótnia, która właśnie wybuchła między jej własną prywatną rodzicielką, Adelą, i matką nabytą w drodze małżeństwa, Jadwigą, skutecznie jej to uniemożliwiła.

Kłótnie nie były niczym nowym. Do niedawna obie panie serdecznie się nienawidziły, i mimo zawieszenia broni, specyficznej przyjaźni czy też zdobycia wspólnego wroga – Emilia nie do końca potrafiła sprecyzować łączący je stosunek – awantury były stałym elementem ich codzienności.

Zmierzając do epicentrum życia rodzinnego, czyli kuchni, gdzie matka i teściowa rozpętały wojnę, Emilia z nostalgią rozmyślała o swoim niedawnym, dość monotonnym i nudnym życiu, kiedy to mąż siedział w fotelu i tył, dzieci nie wtrącały się w jej prywatne życie, a Jadwiga i Adela nawiedzały ich dom tylko sporadycznie, jak złe duchy, by wtrącać się w jej prywatne sprawy (…)

                                                                                                                      Fragment książki