Ebook Dlaczego zostałem księdzem? mobi,epub

się ofiarą i wcale jej nie unika. Naprawdę jarzmo Chrystusa jest słodkie, a ciężar Jego jest lekki, i ci, którzy biorą Jego Krzyż, już tutaj znajdą pokój duszy. Ewangeliczny młodzieniec odszedł smutny. Wszystkie jego bogactwa nie potrafiły dać mu zadowolenia i pociechy. Odrzucić Krzyż Chrystusowy, to wcale nie znaczy uniknąć krzyży tego świata. Franciszek Thompson tak to wyraził: ,,Ból dla tego, dla którego był ciężarem, jest klęską, bo odrzucającego zamyka". Nie tylko służba Boża wymaga ofiar. Całe życie ludzkie poddane jest temu prawu. Ofiary, obowiązki małżeńskie i ofiary wymogów rodzinnych, a precyzując zagadnienie, jeśli ktoś nie jest egoistycznym sybarytą, to za wyrzeczenie się życia rodzinnego, otrzymuje bezpośrednią i pełną satysfakcję. Ludzie, goniący za złotem, poddani są wyrzeczeniom, w które trudno nawet uwierzyć; sportowcy, ryzykują nawet utratą życia; marnują siły i zdrowie, aby ,,zrobić pieniądze"..., aby następnie odkryć..., że już nawet nie są zdolni, by je wydać na przyjemnością. Człowiek nie może uniknąć ofiary; nie może uniknąć prawa pracy; nie potrafi zrzucić z siebie pańskiego jarzma. Komu będzie służył? Jakiemu wielkiemu celowi poświęci zdolności swego umysłu i entuzjazm swojego serca? Przed młodym katolikiem stoją otworem wszystkie możliwe zawody -- od drobnego handlu aż do wielkiego przedsiębiorstwa -- wszystkie przestrzenie zawodowe. Lecz jest jeszcze otwarta przed nim inna droga. Mistrz powiedział następujące słowa: ,,Przyjdź i chodź za mną"! Zaproszenie, aby się przyłączyć do Niego, celem ratowania ludzkości od wojny, niewoli, niesprawiedliwości -- jednym słowem od grzechu, przyczyny wszelkiego zła i ABSOLUTNEGO ZŁA. Grzech jest zatratą nieśmiertelnej duszy, a zbawienie duszy, jest ŻYCIEM WIECZNYM, WIECZNYM SZCZĘŚCIEM!. Między Dobrem, a Złem trwa na ziemi nieustanna walka. Ta walka ma wiele epizodów, lecz finał jej nie może być poddany w wątpliwość. W piątym wieku, św. Augustyn widział, jak upada Cesarstwo Rzymskie pod naporem ludów barbarzyńskich, lecz wiedział, że była to tylko walka między ludźmi, tylko zwykłym historycznym incydentem. Ustawiczna walka rozgrywa się pomiędzy Państwem Boga i państwem szatana; rozpoczęła się z grzechem pierwszego Adama i pociągnęłaby za sobą zgubę całej ludzkości, gdyby nie dokonała się na Krzyżu ofiarna śmierć, rodząca wzorcze życie na drzewie kalwaryjskim Drugiego Adama. Zbawcze dzieło Chrystusa dokonuje się nadal przez wszystkie wieki i Chrystus zaprasza nas do współpracy. Żadna potrzeba nie może się z nią równać tak pod względem wartości, jak i konieczności. W walkach między narodami, żadna z partii nie może się chełpić tym, że ma totalne prawo, a pokojowe traktaty obwarowane są bardzo często złymi klauzulami, stanowiącymi zarodek przyszłych konfliktów. Ci natomiast, którzy prowadzą walkę dla Boga są nieomylnie zapewnieni o ostatecznym zwycięstwie i bezwzględnej słuszności ich sprawy. Pracownicy Chrystusa poświęcają się pracy, której rezultatem może być tylko szczęście ludzkie, i tu na ziemi i tam w Niebie; służą Panu, który zna każdą ukrytą aspirację ich serca, który nagradza każdy wysiłek, który zamienia ich słabość w moc i umie osiągać pożytek nawet z ich błędów i pomyłek. Najlepszymi towarzyszami Chrystusa w walce o ocalenie ludzkości są ci, którzy uczestniczą w Jego kapłaństwie, składając Najświętszą Ofiarę Mszy Świętej, odpuszczając grzechy, głosząc Dobrą Nowinę. Podczas Ostatniej Wieczerzy, gdy Judasz już odszedł, Jezus powiedział uczniom swoim: ,,Wy jesteście Moimi przyjaciółmi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już nie nazywam was sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mojego. Nie wy mnie wybraliście, ale ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by wasz owoc trwał i aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek byście Go prosili w Imię Moje" (J 15, 14--16). Abyście szli i owoc przynosili! Są trzy główne dzieła kapłana: te przy ołtarzu, w konfesjonale i na ambonie. Chociaż istotne i specjalne władze kapłana są nadnaturalne, otrzymane w sakramencie kapłaństwa, to Kościół wymaga jeszcze od kandydatów do kapłaństwa pewnych dyspozycji naturalnych. Profesja kapłańska daje obszar dla owocnego wykorzystania bardzo wielu zdolności bądź to powszechnych bądź specjalnych. Kapłan w pracy parafialnej nie zadowala się głoszeniem Dobrej Nowiny i udzielaniem Sakramentów Świętych; prowadzi pracę pedagogiczna z dziećmi w szkole; jest animatorem wszelkiego rodzaju grup religijnych; jest przyjacielem i konsultorem rodzin -- nikt nie jest bardziej włączony w nurt ich radości i trudności. Kapłan, ujmując rzecz ogólnie