Ashley i zemsta Antryda ebook

W poprzednim tomie…

Ashley i Księga Ciemności:

Ashley Bloomer jest dziesięcioletnią dziewczyną, która niedługo po narodzinach straciła matkę a później także ojca. Za jej tropem rusza policja a młoda poszukiwaczka przygód w międzyczasie, aby przeżyć dokonuje wielu złych czynów — kradnie i rabuje. Pewnego dnia jest świadkiem katastrofy lotniczej a na miejscu poznaje tajemniczego człowieka, który okazuje się być szamanem z plemienia Czarnych Jastrzębi. Ashley wciąż nie rozumie co ma wspólnego z ów przybyszem, który opowiada jej, że jest podobna do swojego ojca — Luke’a Bloomera. Przy pomocy przyjaciela archeologa dziewczyna dowiaduje się strasznej prawdy, iż Safron (bo tak zwie się szaman) stoi za śmiercią jej rodziców. Wkrótce poznaje Akarta — syna szamana, który wyznaje prawdę, że jego rodzina ma zamiar zniszczyć kontynent i przejąć tereny na rzecz Czarnych Jastrzębi a żeby ich powstrzymać Ashley musi znaleźć Księgę Ciemności, która również jest celem Safrona. Z pomocą dziewczynie przychodzi duch Luke’a, rozpoczynają swoją podróż, w trakcie której duet Bloomerów spotkają różnorodne przygody, ale na drodze do celu staną rozmaite przeszkody. Jak potoczy się dalej sprawa? Czy Ashley dokona swojej zemsty? Czy obudzi w sobie wewnętrzną energię, którą odziedziczyła po Luke’u?

Prolog

Od ostatniego wydarzenia minęło zaledwie parę tygodni, ale wszystkim zdawało się, że czas stanął w miejscu.

Każda godzina wlekła się coraz bardziej, jakby kula ziemska ugrzęzła w niekończącej się czasoprzestrzeni.

Rodzice Ashley niedługo później kupili mały domek jednorodzinny mieszczący się na obrzeżach starej dzielnicy, w której kiedyś mieszkali. Niedługo później Luke zdecydował się wreszcie zdobyć na odwagę i wraz z Chloe zorganizować długo oczekiwany ślub, który nie mógł się odbyć… Z powodu Safrona.

Tego dnia czarnowłosa przewracała się z boku na bok w swoim łóżku, na niczym nie mogła skupić myśli. Wciąż w jej głowie krążył widok płomienia pożerającego Księgę Ciemności.

— Au, Au.. Aulu coś-tam-dalej-było mówił, że nie ma pojęcia gdzie ona się znajduje… — szepnęła zaspana dziewczyna. — Skąd więc znalazła się u niego?

Doskonale wiedziała, że szaman nie odpuści. Ciągle miała wrażenie, że nagle wpadnie do jej pokoju ze swoją bronią i poderżnie jej gardło.

— Nie.. Nie odważyłby się.. A nawet jeśli to ja i tatko skopiemy mu tyłek! — wykrzyknęła to tak głośno, że drzwi otworzyły się na oścież i do środka wpadł archeolog, który nie krył swojego zdziwienia.

— Rany boskie! Jest piąta rano! — wykrzyknął mężczyzna, łapiąc się za głowę. — Co cię napadło?

Młoda poszukiwaczka przygód poprawiła swoją poduszkę i usiadła po turecku opierając się o krawędź łóżka.

— No witaj witaj tatku! — pisnęła z dziarskim uśmieszkiem. — Czyli jednak na słuch Ci nie padło!

Luke jednak nie podzielał jej entuzjazmu.

— Śmieszne, tak, bardzo… Kładź się spać, a nie odstawiasz popisy!

— Popisy mówisz? Nie chcę się chwalić, ale rób zdjęcia póki jest okazja!

Zeskoczyła na ziemię chwytając swoją maczetę.

— Czasem mam ochotę zabrać ci to ostrze… — Bloomer uśmiechnął się smutno.

— Co!? Mojego Bucia!? — warknęła Ashley i odskoczyła jak oparzona, gładząc delikatnie czubek miecza. — Spokojnie kochanie, cichutko, pańcia cię obroni! Pańcia nie pozwoli cię odebrać!

— No, nawet imię mu dałaś… Mu, jej, no.. Wiesz o co mi chodzi!

Po tych słowach skierował się w kierunku przedpokoju, zdejmując z wieszaka kapelusz. Dziesięciolatka wyjrzała przez próg z zaciekawieniem.

— Dokąd pędzisz? Na prywatkę do Safrona?

Mężczyzna otrząsł się z obrzydzenia.

— Chyba sobie jaja robisz! Po świeży chleb lecę. I tak mnie rozbudziłaś… A co do Safrona, to prędzej świnię pocałuję!

Doskonale wiedział, że córka zaraz za nim pobiegnie.

„Ona jest jak tornado! Nie da się jej zatrzymać” — pomyślał.

Ashley skinęła głową i otworzyła szafę by przebrać się w swój strój archeologa. Mimo wszystko stwierdziła, że jej styl ubioru się nie zmieni.

Nagle poczuła silny ból w kostce. Przez chwilę miała wrażenie, że widzi jakąś ciemną, zamazaną istotę… Otrząsnęła się, ale po magicznym zjawisku nie został nawet ślad.

— Dziwne.. — szepnęła lekceważąco, zapominając o całej sprawie.

Rozdział 1

Ashley kroczyła wąską ścieżką, obejmując rękę ojca, wciąż oglądała się wokół siebie, sama jednak nie wiedziała dlaczego.

Myślami była nieobecna, nawet nie usłyszała pytania Luke’a.

— Nad czym tak główkujesz? — odrzekł wreszcie mężczyzna.

Dziewczyna milczała, w końcu jednak wzięła głęboki oddech i wlepiła w archeologa parę błyszczących oczu.

— Ty wiesz! — warknęła. — Ty wiesz, ty wiesz! — wydarła się tupiąc nogą.

Luke stanął jak wryty, ze zdumienia otworzył lekko usta.

— O co Ci, do diabła chodzi? Od rana nic tylko stroisz fochy!

— No bo… — zaczęła Ashley. — Nie mów, że nic nie zauważyłeś… Serio nic nie zauważyłeś? Nic kompletnie nic!?

— Nic kompletnie nic.

— On tu wrócił! On wrócił! — wrzasnęła, gdy nagle w oknie domu obok wyłoniła się pulchna kobieta.

Włosy miała rozczochrane, stała w samym szlafroku.

— A co tu się wyrabia!? — przemówiła piskliwym głosem. — Czy wy zdajecie sobie sprawę, która godzina!? Sio mi stąd, bo zadzwonię po policję!

Dziesięciolatka pokazała jej język, uśmiechając się wścibsko pod nosem.

— No proszę, proszę! Myślałam, że dynie tylko w zimie rosną a tu co? Niespodzianka! Lato mamy, a tu taki dorodny okaz!

Bloomer złapał się za głowę, zupełnie nie wiedząc jak złagodzić sytuację.

— Ashley!

— Idź na wystawę żmij, zdobędziesz grand prix! — kontynuowała młoda poszukiwaczka przygód. — Naprawdę!

„Czy ona nie może raz zacisnąć zębów?” — pomyślał Luke.

— Bardzo panią przepraszamy! — parsknął, szarpiąc córkę za ramię. — Już sobie idziemy!

Ta próbowała jednak wyrwać się z uścisku.

— Hej! Nie skończyłam! — pisnęła, wijąc się na wszystkie strony. — To babsko targnęło się na moją godność!

Ashley posłała kobiecie mordercze spojrzenie i mimowolnie pokazała środkowy palec.

W końcu jednak dała za wygraną i ruszyła przed siebie.

— Mówię Ci tatku! Jeszcze chwila i zrobiłabym rach i ciach a ona byłaby martwa! Serio!

Mężczyzna kopnął leżący na ziemi kamyk.

— Co miałaś na myśli mówiąc, że on powrócił?

Ręce mu się trzęsły, a jego czoło zalała fala potu.

— Tatko nigdy nie był w takim stanie… — szepnęła do siebie czarnowłosa.

Coś tu było nie w porządku…

— Może to tylko mi się coś przywidziało? Prawdę mówiąc, ja sama już nie wiem!

Wtem poczuła na sobie czyiś dotyk.

Dziewczyna obróciła się na pięcie, wodząc wzrokiem. W tej chwili dostrzegła chowającego się za pniem drzewa Akarta.

Luke przetarł powieki, myśląc, że ma chyba zwidy.

— Czy to nie jest ten kurdupel, ten od.. Od… Od tej bestii? — wymamrotał.

Młoda poszukiwaczka przygód zrobiła krok naprzód, gdy z jej ręki wystrzelił ciemnoniebieski płomyk, który lewitując dotarł wreszcie do niebieskookiego.

Chłopak otrząsnął się, opuszczając kryjówkę. Był cały roztrzęsiony, po polikach ciekły mu krystaliczne łzy.

— Witaj ciapciadygo! — Ashley zaśmiała się na cały głos. — Co tak ryczysz?

Blondyn rzucił się jej na szyję, głośno łkając.

— Ty musisz mi pomóc! Musisz!

Ashley odepchnęła go, chwytając swoją maczetę.

— Pięć metrów ode