Krople codzienności - ebook

Gdybym była…

Gdybym była Sokratesem,

Platonem, Archimedesem,

Pitagorasem, Talesem,

Orygenesem, św. Tomaszem

I św. Augustynem…

Gdybym była św. Tereską,

Franciszkiem i Pallottim,

Matką Teresą z Kalkuty

A nawet samym papieżem —

Janem Pawłem II

To i tak niezdolna byłabym powiedzieć

Jak kochać Ciebie trzeba,

W jakiej pokorze klękać przed Tobą,

Z jaką ufnością mówić do Ciebie.

Z jaką delikatnością obmywać Twe oblicze,

Z jakich ziół modlitwy i czynu sporządzać balsam

Na rany, a szczególnie, na ranę serca Twego

Pałającego Ogniem nieugaszonej Miłości i Miłosierdzia.

22.09.1995Chwytam dzień

Marcie Gąsiewskiej

Chwytam dzień

płynący rzeką czasu

zatrzymać się go nie da,

bo czas

każdą tamę ominie

niezauważalnie przeminie

pozostawiając tylko

zmarszczki zniszczenia

na szacie,

zaniku kolagenu

w masie ludzkiej skóry.

Baśń czasu

słowem pokoleń się pisze

przekazując młodym

pradawne tajemnice

w nocne godziny snu,

bo racjonalne serce

zapomniało

o istnieniu niewidzialnej mgiełki

duchowego istnienia

a ja…

nieustannie chwytam dzień

płynąc rzeką czasu

ofiarowaną mi

na tę jedną chwilę życia

do stu dni

w ogrodzie Ziemi.

19.05.2012Po klawiaturze dni

Robertowi Sasinowi

Biegnę palcami życia

po klawiaturze dni,

komponując utwór lat

tańczących nut chwil.

Biegnę palcami życia

po klawiaturze dni,

z muzyki istnienia

nokturny wygrywam,

mazurkami urozmaicam,

kluczami decyzji

pięciolinie dróg rozpoczynam.

Kroczkami odpowiedzialności

takty wyznaczam.

Muskam klawiaturę dni

każdym oddechem,

dopieszczam spojrzeniem

tempo roztańczonych pieśni słów,

dotyku obecności i jego braku.

Biegnę klawiaturą dni

wszelkim tchnieniem

własnego istnienia,

współtworząc koncert

z tysiącami bliźnich

naszego czasu.

Biegnę palcami życia

po klawiaturze dni…

03.06.2012Po stopniach promieni łaski

Drogiej Pigułce

Małgorzacie Wnuk

Wchodzę w życie

po stopniach promieni łaski.

Oddycham żarem

płomieni ogniska miłości.

Obmywam się

w wielkiej rzece miłosierdzia

karmiąc się

Ciałem i Krwią złożoną

na ołtarzu oddechu świata.

Stąpam w codzienności

po schodach promieni łaski,

by serce Tobą zapłonęło;

by ożywcza rosa sakramentów

przebudzeniem i patrzeniem była;

by głód duszy, łamaniem chleba

Słowa i Ciała zaspokoić,

gdy klękać będę w pokorze

po kilka kropel Krwi i Łez Twoich.

15.07.2012Wrzeciono dni

Ks. Pawłowi Cudnemu

Przemijanie, przemienianie

oto wrzeciono życia.

Każdy dzień

nowym nawinięciem nici.

Każde spojrzenie

nowy splot.

Każde dotknięcie

nowe nawinięcie.

Wrzeciono kręci się

przemijając dni.

Człowiek splata troski,

układa kwiaty oddechu.

Kołowrotek w ruch wprawiony

nić wrzecionem kręci się.

Oto włóczka dla aniołów

na weselną szatę nieba.

Oto nić na szaty

spleciona z ludzkich dni…

06.08.2015* * *

Drogiej Pigułce

Małgorzacie Wnuk

Spadająca gwiazda

zraniła serca

swoim blaskiem.

Kazano iść

ostrym piaskiem,

czułym wzrokiem,

Drżeniem żalu

niezrozumienia

bez dziękczynienia.

Ostrość kamieni

tnie ciało

krwawy dając ślad.

Pokolenia z czasem

zapomną czerwień,

zobaczą tylko piach.

Historia zniknie ran

pozostanie ziemi znak

i nowej gwiazdy blask.

18/19.08.2015Tajemnica nocy

Szata czerni nocy

odziała świat blaskiem swych oczu,

gdy księżyc rozjaśnił twarz

pochyliwszy się nad srebrem wody

ucałowawszy oblicze życia

ust puchar rozchylił,

by westchnienie miłości

uleciało motylem nocy

w przestrzeń bicia serca

ograniczonego skrzydłami anioła

czuwającego nad kołyską życia

i patrzącego w kalendarz oddechu.

Dłońmi modlitwy

chroni świecy czyn,

co światło stóp stanowi

zmieniających się pokoleń.

10.09.2015Ulice serca

Zamilknijcie ruchliwe ulice serca,

niech zapanuje cisza.

Niech ona otuli najdalsze zakątki,

delikatną kołderką Bożego głosu.

Zamilknijcie wy, którzy krzyczycie,

by zagłuszyć delikatne stąpanie Jezusa

szukającego stajenki swych narodzin.

Niech wasze milczenie wskaże drogę Jemu i innym.

Zamilknij serce!

I pozwól rozdzwonić się dzwonom,

niech obwieszczają radość

narodzin dla świata,

narodzin dla nieba i zmartwychwstania.

Niechaj głos dzwonów serc ludzkich,

serc pełnych miłości, pokory i wiary

nigdy nie cichnie,

aby świat w potoku swoich słów nie zginął.

08.05.1995Łupina

Jestem jak łupina orzecha

rzucana falami morza.

Jak kolorów siedem ma tęcza

tak ból odcieni tyleż samo.

Nad moją ziemią

blask zorzy to rzadkość,

na moim niebie

promień słońca nie błyska.

Ono sine z bólu,

obwisłe pod ciężarem samotności,

zsyłające grad boleści,

gromy złości.

Pod obwisłym niebem,

szarym i burym,

przez myśl nieprzeniknionym

wciąż kwitnie życie samotne.

Życie, dar miłości,

miłości dwojga.

Samotność — podarunek

od tysiąca.

15.06.1995Mapy

Mapa mego serca, rozległa i zawiła.

Centralnym Miastem — Bóg,

Najważniejszym w nim życiem — Ty, mój lud.

Mapa mego ducha, trudniejsza od serca.

Głównym szlakiem — trój szlak.

Wiara, o wyglądzie kory dębu i koloru brzozy.

Tęsknota, wypełniona miłością, za Bogiem i Tobą.

Oczekiwanie na cud, cudem niebędący,

Nadzieja, co nie spełni się, nie jest sobą.

Mapa mego ciała, nieskażona mężczyzny dotykiem.

Szlaki, trasy na niej nie wyznaczone,

Czekają ręki Twej dotyku.

Mapy nie chcą połączyć się ze sobą.

Serca, wyprostować się nie chce,

Ducha, harmonijną się stać.

A ciała…

Czeka na Twe odkrycie,

Czeka na odkrycie…

09.08.2004Światy

Mój świat, twój świat,

każdy tak diametralnie inny,

a jednak ten sam w rzeczywistości.

Mój świat tworzy pisząc,

twój świat tańczy muzyką,

nasz świat łączy to kakofonią istnienia.

Mój świat kocha samotnością,

twój świat trwa milczeniem,

nasz świat klęczy boleśnie w modlitwie.

Mój świat obżarstwo zna,

twój świat nadmierną dietą żyje,

nasz świat płacze głodem pokoju i chleba.

Mój świat patrzy nadzieją,

twój świat wiedzą oddycha,

nasz świat dyskusją szkiełka i serca stwarza.

21.07.2007Żelazna kurtyna życia

Ks. Józefowi Pierzchalskiemu SAC

Promień słońca na ziemię padł

perła rosy tęczą w świat rzuciła,

krzyknęła dźwiękiem czystego kryształu.

Człowiek oczy zamknął telewizorem,

uszy zatkał heavy metalem,

murem berlińskim swoich butów

pracowitej mrówce istnienie rozdeptał.

Artysta malarz, wirtuoz dźwięku

stworzył ciszę doskonałą

otworzywszy swe oczy

na taniec deszczu.

Aktorstwa mistrzem został

dotknąwszy ustami nieba w żarze słońca

błogosławionej kropli czystej wody.

05.05.2009Dzban czerni

Dzban czerni pustki na mapie rozbił się.

Wszelkie drogi czerń pokryła

i nie wiesz już, gdzie miasto serca,

gdzie ludzki dar przyjaźni,

gdzie smutku doświadczenie,

gdzie skróty niebezpieczne.

Dzban czerni trudów

na mapie rozbił się.

W nieznane teraz trzeba iść,

doświadczać bólu ran,

niezrozumienia i odrzucenia,

nieświadomie raniąc innych,

gorzkich ziół życia smakując.

Dzban czerni

na mapie rozbił się.

Kartografem ponownie trzeba być,

nowe szlaki i miasta zaznaczyć,

by drogi relacji wyznaczyć,

by mosty bezpieczne podkreślić,

by serce sercu GPS-em było.

Dzban czerni

na mapie dni rozbił się…

02.08.2009Tajemniczy serca świat

Niemy plusk łez

obmywających planety oczu

przy promieniach słońca uśmiechu,

tajemniczy serca świat.

Swobodne słowa znakiem milczenia,

a każdy dotyk dłoni

krzykiem nietykalności bywa,

tajemniczy serca świat.

Dając innym swój czas

błagasz o samotność

i drzwi otwierając pragniesz zamknąć,

tajemniczy serca świat.

Nie chcę kwiatów,

nie chcę nic, tylko…

ciszę, spokój wszystkich dni,

tajemniczy serca świat.

02.08.2009Stukot kół w podróży

To to tak, to to tak, to to tak.

Stukot.

Stukot kół wyznacza rytm podróży.

Oczy.

Oczy okien pociągu

nieustannie widoki zmieniają.

Usta.

Usta drzwi wciąż pracują

to ludzi pochłaniając,

to znów wypluwając.

Ruch.

Ruch procesem przyswajania i wyrzucania

niezależnym od dnia, pogody i ilości.

Stukot.

Stukot kół wyznacza kierunek podróży.

To to tak, to to tak, to to tak.

12.12.2009Byt wszechświata człowieka

Ks. Wojciechowi Jarzynie

Spadam

w przepaść ludzkich myśli

Oglądam

wizje świata

idee na nim trwania

i lecę

na rozpostartych skrzydłach

szarych komórek mózgu

Doświadczam

neuroleptycznie bytu

wszechświata człowieka

rozbłyskami akcji neuronów

wybuchem smaku kolorów

Patrzę

nanosekundami kurzu

tańczącego jestestwa

Prawu ciążenia

ciało

się nie przeciwstawi

Serce

za nic go ma

Rozum

uznając jego istnienie

depcze

tegoż niezmienność

w słowach wzlatując

czynami wykuwając

prawo siły odśrodkowej miłości

potwierdzając starożytniejsze

że „a” i „b” do kwadratu podniesione

równa się takiemu „c” —

Człowiekowi błogosławionemu

Człowiekowi szczęśliwemu

18.04.2012