Ebook Po dwóch stronach mobi,epub

ć przetrwa, że marzenia się spełnią, i ze wszystkich sił starać się w to wierzyć. Ale potem inny głos w jej wnętrzu zapytał: ,,Czy jest na to jakaś szansa?". NIESPEŁNA PIĘĆ MIESIĘCY PÓŹNIEJ, w piątek rano, pierwszego września 1939 roku, wojska narodowo-socjalistycznych Niemiec pod wodzą Hitlera napadły na Polskę. Dwa dni potem Wielka Brytania wypowiedziała Niemcom wojnę. I na całym świecie rozpoczęły się rzezie, cierpienia i wszelkiego rodzaju potworności. Inny kwiecień w innym kraju, wczesny wiosenny wieczór 1942 roku. Saffron Courtney miała na sobie luźny czarny kombinezon z serży, który maskował jej figurę. W obcasie jednego z jej ciężkich skórzanych butów ukryty był mały bojowy nóż, a zatrzask kieszeni na mapy na lewej nogawce był w rzeczywistości pigułką samobójczą. Pochylała się nad torem kolejowym i wciskała półtorakilogramową kostkę materiału wybuchowego do szczeliny między podkładami a szyną. Kostka, złożona z sześciu nabojów, po dwieście pięćdziesiąt gramów każdy, wypełnionych noblem 808, była plastyczna jak kit, toteż Saffron wciskała ją tak, żeby dokładnie przylegała do metalu. Nocne powietrze przesycał silny zapach migdałów, który wydzielały oparte na nitroglicerynie materiały wybuchowe. Pociągnęła do siebie końcówkę lontu detonacyjnego, w którym była ważąca trzydzieści gramów spłonka z bawełny strzelniczej. Rozmieściwszy wszystko jak należy, wyjęła z plecaka rolkę zielonej taśmy samoprzylepnej o szerokości dwóch centymetrów, oderwała kawałek zębami i okleiła nią wybuchowy plastik, mocując go dodatkowo do szyny. Potem oderwała następny kawałek i powtórzyła tę czynność, tak że teraz bombę przytrzymywały dwa paski taśmy, odległe od siebie mniej więcej o trzy palce. Przysiadła na piętach i popatrzyła w obie strony wzdłuż torów. Potem rzuciła okiem na jedno i drugie zbocze głębokiego wykopu. Dochodziła godzina dziewiąta, ale na północnym skraju nazistowskiego imperium, które rozciągało się od głębin Sahary aż poza koło podbiegunowe, wciąż było na tyle jasno, że Saffron nie musiała używać latarki. Z zadowoleniem stwierdziła, że nikt jej nie obserwuje. Przez parę sekund chłonęła spokojne, przejrzyste piękno północnego jasnogranatowego nieba, po którym przepływały szare, perłowe i bladoróżowe chmury. Odetchnęła powietrzem przesyconym delikatną wonią janowca, którego piękne żółte kwiaty rozkwitały między ostatnimi plamami zimowego śniegu, oraz zapachem morskiej soli i wodorostów. Następnym przedmiotem, jaki wyjęła z plecaka, był metalowy krążek o średnicy niespełna pięciu centymetrów, przytwierdzony do drucianego uchwytu w kształcie odwróconej litery U. Uchwyt mocował krążek do szyny w taki sposób, że przycisk powodujący wybuch znajdował się u góry. W Special Operations Executive, czyli Biurze Operacji Specjalnych, w skrócie SOE, gdzie służyła Saffron, urządzenie to zwano ,,akustycznym sygnalizatorem przeciwmgielnym", ponieważ przypominało małe, wypełnione materiałem wybuchowym kapiszony, które umieszczano na szynach w celach sygnalizacyjnych. Kiedy najeżdżało na nie koło lokomotywy, wybuchały, czyniąc hałas niczym duże petardy. Ostrzegały maszynistów o czyhających zagrożeniach lub też, gdy panowała mgła, powiadamiały ich, że zbliżają się do stacji i powinni rozpocząć hamowanie. Żaden robotnik kolejowy ani członek obsługi pociągu nie powinien być zaskoczony widokiem takiego sygnalizatora na szynie. Dopiero z bliska można było zauważyć, że Saffron połączyła go krótkim lontem z ładunkiem wybuchowego plastiku. Naciśnięcie detonatora przez koła najbliższego pociągu powinno zainicjować reakcję łańcuchową w loncie, spłonce i głównym ładunku plastiku. I spowodować piekielny wybuch. Pociąg przewożący pięciuset ludzi z Waffen-SS miał nadjechać za niecałe dziesięć minut. Jeśli ładunek wybuchnie, pociąg się wykolei, a wielu jadących nim ludzi zginie lub zostanie rannych. Co ważniejsze jednak, wybuch zniszczy tory i zablokuje wykop. Ciasnota i urwiste granitowe ściany po jego obu stronach spowodują, że naprawa linii będzie wymagała więcej czasu i wysiłku, a to poważnie utrudni Niemcom łączność kolejową. - Posłuchaj mnie uważnie, Courtney - zwrócił się do niej tydzień wcześniej jej zwierzchnik, podpułkownik ,,Jimmy" Young. - Twoje umiejętności językowe nie wystarczają, byś mogła przez dłuższy czas prowadzić tajne operacje. W każdym razie jeszcze nie teraz. Ale mam zadanie akurat dla ciebie. To jest prosta akcja z doskoku. Przyjrzyj się temu. - Na stole, który zajmował większą część jego spartańskiego gabinetu, rozłożył mapę. - Złapiesz ,,szetlandzki autobus" - powiedział, mając na myśli flotyllę przerobionych trawlerów rybackich z ukrytymi karabinami maszynowymi, przewożący