Rok wśród pingwinów - ebook
Rok wśród pingwinów - ebook
Fascynująca relacja z wyprawy na drugi koniec świata i niepowtarzalny portret najbardziej wyjątkowych mieszkańców Antarktydy.
Podczas antarktycznej zimy dzieją się rzeczy niesamowite. Gdy temperatura spada do minus sześćdziesięciu stopni, a morze wokół południowego kontynentu zamarza, pingwiny cesarskie - największe ze wszystkich pingwinów - rozpoczynają wielokilometrową wędrówkę po lodzie, aby dotrzeć tam, gdzie mają przyjść na świat ich młode. Żadne inne zwierzęta nie rozmnażają się w tak surowych, niesprzyjających warunkach. Matki i ojcowie wymieniają się rolami, a samce poszczą przez ponad sto dni najstraszliwszej zimy, aby wysiedzieć jaja i bezpiecznie sprowadzić młode pisklęta na skuty lodem świat.
Rok wśród pingwinów to opowieść o wyprawie na kraniec świata. Lindsay McCrae, ceniony i wielokrotnie nagradzany twórca filmów przyrodniczych, należący do ekipy sir Davida Attenborough operator, przez 337 dni podziwiał unikatowe piękno Antarktydy i śledził z bliska życie jedenastu tysięcy pingwinów cesarskich. Ta książka to fascynująca kronika życia, śmierci i ponownych narodzin tych wyjątkowych ptaków, a także opowieść o niezwykłym doświadczeniu człowieka, który spędził blisko rok w najbardziej ekstremalnych warunkach, jakie tylko sobie wyobrazić.
Dwunastu mężczyzn chodziło po Księżycu. A ilu spędziło cały sezon z pingwinami cesarskimi na Antarktydzie? Jednym z nich był Lindsay McCrae - a to jest jego niesamowicie szczera i fascynująca relacja.
Chris Packham, brytyjski przyrodnik
Niesamowity pamiętnik! (…) McCrae przez blisko rok obserwował życie tysięcy pingwinów. Poczynił wiele dogłębnych spostrzeżeń na temat tych pięknych, mierzących metr wzrostu ptaków.
"Nature"
W 2019 Lindsay McCrae został uhonorowany nagrodą BAFTA za zdjęcia dokumentalne. Wychowywał się w Anglii, w Krainie Jezior. Od ponad dziesięciu lat zajmuje się zawodowo filmowaniem dzikiej przyrody. Pracował w najróżniejszych miejscach - od szkockich Highlands po lasy deszczowe Indonezji, od Alaski po Antarktydę. Odpowiadał za zdjęcia do filmu "Emperor" z realizowanej przez BBC Studios serii "Dynastie", w której w roli narratora wystąpił sir David Attenborough.
McCrae, jeśli akurat nie filmuje przyrody, chętnie jeździ rowerem, wędkuje i piecze chleby. Mieszka z żoną Becky i ich dwoma synami, a towarzystwa dotrzymują im dwa energiczne cocker spaniele, Willow i Ivy.
| Kategoria: | Literatura faktu |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8234-639-8 |
| Rozmiar pliku: | 1,9 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Stojąc w bezruchu na skraju lodu, spoglądałem w dół na niedawno zamarznięty ocean i nasłuchiwałem. Niebo było czyste, wokół panowała zupełna cisza. Patrzyłem, jak słońce, które nawet w zenicie ledwo wystawało zza linii północnego horyzontu, wypełnia świat wokół mnie skrzącym blaskiem. Wszędzie unosił się „diamentowy pył”. Zawieszone w powietrzu drobinki lodu w całkowicie bezwietrznej pogodzie unosiły się swobodnie i połyskiwały w świetle, które większości ludzi kojarzy się ze świtem. Przystawiłem do oczu lornetkę i spojrzałem w kierunku północnym. Tuż przy linii horyzontu pojawiła się niczym fatamorgana rzesza czarnych punkcików. Z początku było ich tylko kilka, ale gdy wzrok mi się wyostrzył, dostrzegłem dziesiątki, a potem setki kolejnych. Wychodziły jakby z drugiej strony Ziemi i przesuwały się wzdłuż jej krzywizny. Czyżby cesarze faktycznie wracały? Czy rzeczywiście uda mi się zobaczyć, jak w długich rzędach maszerują w moją stronę? Nie wierzyłem, że kiedykolwiek będzie mi to dane. To jeden z najbardziej zapierających dech w piersiach widoków, które można podziwiać na Ziemi. Od dziecka marzyłem, żeby coś takiego przeżyć.
Przy minus dwudziestu pięciu stopniach Celsjusza twarz mi drętwiała, a policzki przestały się wyróżniać na tle czerwonego polarnego kombinezonu. Na głowie miałem futrzaną czapę, która szczelnie otulała głowę. Futro zdążyło już obrosnąć szronem pod wpływem mojego oddechu. Warunki były może mało sprzyjające, ale za to krajobraz tak piękny, że nic mi nie przeszkadzało.
Wziąłem do ręki kamerę i spojrzałem przez wizjer. Potężny obiektyw bez trudu powiększył obraz, skracając dystans dzielący mnie od tego wspaniałego widoku. Gdziekolwiek spojrzeć, wszędzie roiło się od czarnych punkcików, które zdawały się zmierzać ku mnie po lodzie charakterystycznym kołyszącym się krokiem. Oto nadeszła wielka chwila. Pingwiny w końcu wyruszały. Im bliżej podchodziły, tym wyraźniej zarysowywały się ich postaci: zaokrąglone ciała, wydłużone szyje i wyciągnięte, ostro zakończone dzioby. Białe brzuchy wędrujących gęsiego stworzeń odbijały promienie słońca, rozświetlając śnieg wokół nich. W tle piętrzyły się ostro zakończone góry lodowe, dopiero niedawno skute mrozem. Na ich tle pingwiny sprawiały wrażenie malutkich. Przez drżące od zimna powietrze patrzyłem, jak kroczą w moją stronę na tle eterycznie różowego nieba. Aż trudno mi było uwierzyć, że to widzę.
Długie, zakręcające rzędy przywodziły mi na myśl ciągi mrówek. Ptaki przewodzące poszczególnym korowodom co chwila się zatrzymywały, wywołując komiczne spiętrzenie za swoimi plecami. Każdy pingwin wyciągał niecierpliwie szyję, jakby starając się dostrzec coś z przodu. Świeży śnieg zdążył całkiem przykryć ostre brzegi morza, skutego niedawno lodem. Pingwiny sprawnie przemierzały więc gładką równinę i szybko zbliżały się do mnie, zostawiając za sobą długie, wąskie ślady.
Na moich oczach rozgrywał się fascynujący spektakl. Nie ma słów, którymi można by w pełni oddać to, czego doświadczyłem, obserwując powrót cesarzy. Czułem się tak, jakbym się znalazł na innej planecie. Wcześniej nawet nie zdawałem sobie sprawy, że coś tak pięknego w ogóle może istnieć.
