Wyprawa do opactw Saint Michel i Saint Germen w mrokach średniowiecznej Francji ebook

  Książka powstała w oparciu o materiały własne autora jak i przy pomocy  Francuskiej Wikipedii, a także portalu zdjęć Pixabay. Na okładce znajduje się Opactwo Saint Michele we Francji.

Non

Nobis Domine, Non Nobis Sed Domini Tuo Da Gloriam

Le

auteur Templar militi

Tobie

Panie Boże Wszechmogący na wieczną chwałę

Opactwo świętego Michała Archanioła na Mont Saint-Michel

Ilustracja

z 

Bardzo

bogatych godzinek księcia de Berry z 

około

roku

1415.

Przedstawiam dziś czytelnikowi dwa opactwa położone we Francji pierwsze to. Opactwo świętego Michała Archanioła, na Mont Saint-Michel jest to dziś były męski klasztor benedyktyński na wzgórzu Mont Saint-Michel, we Francji, ufundowany już w 966 roku, na terenie istniejącego od 709 roku,sanktuarium świętego Michała Archanioła, zamknięty podczas Rewolucji Francuskiej w 1791 roku, a następnie reaktywowany w 1966 roku. Od 2001 roku jest to klasztor Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich. Według legendy w 709 roku, biskupowi Avranches, świętemu Aubertowi, objawił się Michał Archanioł, prosząc o zbudowanie kościoła na skale. w drugiej części książki przeniesiemy się do opactwa Saint Germen,w regionie Hauts-de-France, na zachód od departamentu Oise, w kraju Bray,także we Francji. Zapraszam najpierw do opactwa Saint Michele na skale.

Opactwo

w XX wieku

Biskup dwukrotnie zlekceważył prośbę aż do momentu, kiedy święty Michał, dotknąwszy palcem biskupiej głowy, wypalił w niej dziurę, ale pozostawił nieszczęśnika przy życiu. Czaszka świętego Auberta z owym otworem przechowywana jest do dziś w katedrze w Avranches. Krótko potem została zbudowana pierwsza kaplica w grocie, a poprzednia nazwa Mont-Tombe została zastąpiona Mont Saint-Michel-au-péril-de-la-Mer. Podczas budowy według legend doszło do rzekomych cudów.

Widok

wzgórza z lotu ptaka

Poranna rosa wyznaczyła zarys fundamentów, skradziona krowa ukazała się nagle tam gdzie powinien lec pierwszy złom granitu, trzymane na rękach niemowlę odsunęło stopami głaz zagradzający drogę oraz ukazanie się świętego Michała który wskazał źródło słodkiej wody. Hrabiowie z Rouen, potem książęta Normandii, hojnie obdarowali zakonników, zmuszonych przez Normanów do ucieczki na obronną z natury wyspę. Mont Saint-Michel nabyło ponadto znaczenia strategicznego po przyłączeniu w 933 roku, półwyspu Cotentin do księstwa Normandii i znalezieniu się na granicy z księstwem Bretanii.

Saint

Michel w latach 50 tych. XX wieku.

Książę Ryszard I Nieustraszony w latach 943 do roku 996, podczas swych pielgrzymek do sanktuarium oburzał się, że mnisi zlecali wykonywanie obrzędów religijnych świeckim duchownym, płacąc im za tę czynność. Wystarał się więc u papieża Jana XIII o bullę dającą mu prawo przywrócenia porządku w klasztorze i w 966 roku, wraz z mnichami przybyłymi z opactwa św. Wandrille’a z Fontenelle, założył nowe opactwo benedyktyńskie Fontenelle.

Bastion

przy bramie wejściowej

W 1256 i 1264 roku, pielgrzymkę do opactwa na Mont Saint-Michel odbył Ludwik IX Święty. Bogactwo i siła nowego opactwa, jak też i prestiż sanktuarium, przyciągały tłumy pielgrzymów, co trwało aż do okresu reformacji. U stóp sanktuarium powstało miasteczko oferujące pielgrzymom gościnę. Opactwo nieprzerwanie cieszyło się względami książąt normandzkich, a następnie królów Francji. W czasie wojny stuletniej opactwo zostało opasane nowym pierścieniem murów obronnych, teraz obejmujących także miasteczko. Anglicy próbowali je kilkakrotnie zdobywać, ale bezskutecznie. Pamiątką po jednym ze szturmów są dwie machiny oblężnicze pozostawione pod murami Mont Saint-Michel.

Saint

Michel widziane z lądu

Począwszy od 1523 roku, opata sanktuarium wyznaczał bezpośrednio król Francji, powierzając często pełnienie tej funkcji osobie świeckiej i dając jej prawo korzystania z dochodów klasztornych. Na terenie opactwa zostało zbudowane więzienie i klasztor się wyludnił. Przyczyniły się też do tego wojny religijne. W 1622 roku, klasztor przeszedł w ręce benedyktynów z kongregacji świętego Maura, fundatorów szkoły, tylko w niewielkim stopniu troszczących się o utrzymanie budowli w dobrym stanie.

Widok

na Mont Saint-Michel pod koniec X wieku rycina Paula Gout z 1910 roku.

Z rokiem 1791, w następstwie rewolucji francuskiej, ostatni mnisi zostali wydaleni z opactwa, które zostało zmienione w więzienie. Począwszy od 1793 roku, przetrzymywano w nim ponad trzystu księży odmawiających przyjęcia nowej konstytucji cywilnej kleru. Wobec protestów przeciwko aresztowaniu socjalistów Martina Bernarda, Armanda Barbès i Auguste Blanqui dekretem cesarskim z roku 1863, więzienie zamknięto. Opactwo przeszło następnie w ręce biskupa z Coutances. W 1966 roku, do opactwa przybyła grupa mnichów benedyktyńskich, jednak była ona nieliczna, przez co poszukiwano większej wspólnoty, która mogłaby tam zamieszkać.

Saint

Michel w pełnym widoku

W 2001 roku, klasztor przekazano Monastycznym Wspólnotom Jerozolimskim. Opactwo benedyktyńskie powstawało począwszy od X wieku z zestawionych, zachodzących na siebie części w stylach romańskim i gotyckim. Różne budowle konieczne do funkcjonowania klasztoru zostały stłoczone na ciasnej i niewygodnej przestrzeni. Merveille usytuowana na północy opactwa zawierała krużganek klasztorny podzielony na refektarz, fraternię i spiżarnię jest to przykład funkcjonalnego połączenia. W ten sam sposób zabudowania Balle-Chaise i dormitorium łączą funkcje administracyjne opactwa z działalnością kulturalną. Notre-Dame Sous-Terre. Pierwotny kościół klasztorny wzniesiony w czasach fundacji benedyktyńskiej z 966 roku, został całkowicie pochłonięty przez powiększający się klasztor. Nowe budowle pojawiały się kolejno po wschodniej stronie świątyni, na wyższych piętrach skały i na samym szczycie wzgórza.

Zabudowa

miejska Saint Michele

W efekcie rozbudowy pierwotny kościół został zupełnie zapomniany i odkryty na nowo dopiero na przełomie XIX i XX wieku, w czasie prac wykopaliskowych w tym miejscu prowadzonych. Dzisiaj odrestaurowany kościół stanowi wspaniały przykład architektury romańskiej. Konstrukcje XI wieku. Rosnąca coraz bardziej liczba pielgrzymów zmusiła do zbudowania większego kościoła na miejscu dawnych budynków klasztornych, na północ od pierwotnego kościoła Notre-Dame-Sous-Terre. Nowa świątynia miała trzy krypty, kaplicę Trente-Cierges czyli Trzydziestu świec w transepcie północnym, złotą kryptę chóru inaczej Kaplica wielkich kolumn, na wschodzie i kaplicę świętego Marcina z lat 1031 do roku 1047, w transepcie południowym. Budowa nawy głównej i transeptu została zapoczątkowana przez opata Ranulphe’a w 1060 roku.

Mury

obronne Saint Michele

W 1080 roku, na północ od kościoła pierwotnego zostały wzniesione trzy piętra budynków klasztornych, w których mieściła się sala północna służąca do przyjmowania pielgrzymów, jako promenada jako droga spacerowa dla mnichów oraz dormitorium. Ponadto zaczęto budować jałmużnik i spiżarnię przyszłego klasztoru Merveille. Pierwotny kościół Notre-Dame-Sous-Terre, całkowicie wchłonięty przez nowe zabudowania był jednak jeszcze wykorzystywany jako miejsce kultu religijnego. Konstrukcje XII wieku.

Mury

obronne opactwa

W 1103 roku, trzy dzwony zachodniej nawy nowego kościoła runęły na klasztorne budynki, gdyż nie były wystarczająco solidnie osadzone. Odbudową zajął się opat Roger II z lat 1115 do roku 1125. Na zachodzie i północnym zachodzie, opat Robert de Torini w okresie 1154 do roku 1186, zarządził konstrukcję nowego zespołu budynków klasztornych, mieszczących nowe cele, izbę chorych i kaplicę świętego Szczepana.

Opactwo

w burzy

Poza tym przerobił przejścia prowadzące do Notre-Dame-Sous-Terre dla uniemożliwienia kontaktów pomiędzy zakonnikami a pielgrzymami. Konstrukcje XIII wieku. Opat Raoul-des-Îles w latach 1212 do roku 1218, w miejscu jałmużnika wybudowanego przez Rogera II założył salę gości w okresie 1215 do roku 1217, i refektarz w latach 1217 do roku 1220, natomiast nad spiżarnią salę rycerską w latach 1220 do roku 1225, i wirydarz w latach 1225 do roku 1228. Wszystkie te obiekty stanowiły całość zwaną Merveille inaczej Cud. Z inicjatywy opata Richarda Turstina z lat 1236 do roku 1246, po wschodniej stronie została wzniesiona sala straży, przyszłe wejście do opactwa i nowa sala sprawiedliwości to Officialité, w roku 1257, które wspólnie tworzą zespół Belle-Chaise. Konstrukcje XIV, XV i XVI wieku.

Wirydarz

widziany z okien opactwa

W czasach administracji opata Pierre Le Roy w latach 1386 do roku 1410, zostały dokończone fortyfikacje, około roku 1393 zbudowane zostały dwie wieże Chatelet, a po nich kolejno, La Tour Perrine i La Bailliverie. Powstały też apartamenty opata. W 1421 roku runął romański chór opactwa, który został zrekonstruowany w dwóch fazach w latach 1446 do roku 1450, i 1499 do roku 1523, w gotyckim stylu flamboyant. Konstrukcje XVIII wieku. W wyniku pożaru w 1776 roku, postanowiono wyburzyć trzy przęsła zachodnie opactwa, a w 1780 roku, została zbudowana nowa fasada czyli front budynku, w stylu neoklasycystycznym, której fundamenty skróciły o połowę położony pod nimi pierwotny kościół Notre-Dame-Sous-Terre.

Święty Michał Archanioł na iglicy opactwa

Odbudowa w XIX i XX wieku. W 1817 roku, z powodu licznych modyfikacji wykonanych przez władze penitencjarne, żeby pomieścić warsztaty dla więźniów, zawaliła się jedna część konstrukcji wzniesiona za czasów opata Roberta de Torigni w latach 1154 do roku 1186. Po sklasyfikowaniu opactwa jako pomnika historycznego w 1874 roku zostały przeprowadzone przez Corroyera pierwsze pilne prace wzmacniające i konserwacyjne.

Zabudowa

miejska na wyspie Saint Michele

W 1896 roku, nad kościołem została wzniesiona iglica, która sięga 170 metrów, nad poziomem morza. W 1898 roku, wykopaliska Gouta pod podłożem kościoła doprowadziły do ponownego odkrycia Notre-Dame-Sous-Terre, który został oddany do użytku w 1959 roku, dzięki zastosowaniu przez architekta Froidevauxa wzmocnień z betonu sprężonego, które podtrzymują wyżej położony kościół.

Zabudowania

opactwa Saint Michele

Lista opatów. Od roku 966 do 991 roku, Maynard I991 do roku 1009, Maynard II 1009 do roku 1017, Hildebert I 1017 do roku 1023, Hildebert II 1025 do roku 1051, Almod 1051 do roku 1055, Théodoric 1055 do roku 1058, Suppo 1058 do roku 1058 i 1060, Radulphe o Raoul de Beaumont 1060 i 1065 do roku 1084,Ranulphe o Renaut de Bayeux 1085 do roku 1102, Roger I1106 do roku 1122, Roger II 1125 do roku 1131, Richard de Mère 1131 do roku 1149, Bernard du Bec 1149 do roku 1150, Geoffroy 1151 do roku 1153, Richard de la Mouche, Robert Hardy 1154 do roku 1186, Robert de Torigni 1186 do roku 1191, Martin de Furmendi 1191 do roku 1212, Jourdain 1212 do roku 1218, Radulphe o Raoul des Îles 1218 do roku 1223, Thomas des Chambres 1225 do roku 1236, Raoul de Villedieu 1236 do roku 1264, Richard Turstin 1264 do roku 1271, Nicolas Alexandre 1271 do roku 1279, Nicolas Famigot 1279 do roku 1298, Jean Le Faë 1299 do roku 1314, Guillaume du Château 1314 do roku 1334, Jean de la Porte 1334 do roku 1362, Nicolas le Vitrier 1363 do roku 1386,

Mont

Saint-Michel od południowego wschodu

Geoffroy