Kolory ciszy - ebook

Wstęp

Cisza me wiele kolorów. Potrafi mienić się tęczą i przytłoczyć szarością. Rozszarpać mrokiem niczym szpony kruka. Cisza potrafi śpiewać szczęściem i milczeć rozpaczą. Kładzie na duszę aksamitne płatki krwistych maków, pachnie bzem i konwalią, smakuje kawą i spełnieniem...By po chwili sypnąć nicością w oczy.

Jest krucha niczym trzepot skrzydeł motyla, delikatna jak rosa o poranku. Lecz niekiedy ostre niczym brzytwa sekundy przecinają ją na wskroś, budząc demony w sercu.

Dzieląc się z Tobą moją ciszą, drogi czytelniku, dzielę się kolorami mojego życia i krzykiem moich demonów. Może i Ty odnajdziesz tu swoje odbicie…

*

Waterford, Irlandia
Fot. Marcin GóralskiWspomnienia

siedzą w pamięci

schowane chwile

co się sztyletem

dźgają do kości

czarne obrazy

bezbarwne motyle

trujący jad sączy się

z przeszłości

tak trudna droga

przebyta łzami

jątrzą się rany

nigdy nie zagojone

plecak już pełny

świat ciągle zaspany

wciąż udźwignąć wspomnień

nie mogę

być może kiedyś

słońce mi zaśpiewa

być może cisza

rozbłyśnie tęczą

a ja w ramiona

szczęścia się schowam

i wolna pobiegnę

przez drogę mleczną

17.04.21

*

Fot. Marcin GóralskiJanko Muzykant

ukochał muzykę

ponad błękit nieba

w marzenie ubrał

skrzypiec anielski dźwięk

czego muzyka

nie wybrzmiała

poezja opowie

połamane skrzypce

i pęknięte istnienie

wypalone piętnem

chciwości na sercu

gdzieś tam po polach

muzyka wciąż gra

odbija się pustką

w gałęziach drzew

maki krwią skąpane

cicho krzyczą żalem

wyblakłe ściany milczą

dziecięcym martwym

snem

12.04.21Utracona

w spojrzeniu nocy utraconej

zatapiam kolejny dzień

w jej oczach przepaść

i ruiny marzeń

odbicie tych światów

co się dawno rozpadły

dom z piasku i mgły

w nim wyblakłe ściany

i pustka wylana z gwiazd

w spojrzeniu nocy utraconej

schowałam duszę i rozbiłam

głowę o ostre od krzyku

powietrze

w moich oczach strach

i kilka zapomnianych chwil

które się echem tulą

do powiek

w moich oczach odbija się

utracona westchnieniem noc

i popioły jutra

Copper Coast, Co. Waterford, Irlandia
Fot. Magdalena GóralskaPustka

Ciemność- chwilami tylko jaśnieje od słońca,

Szulak przecina powietrze nocy sztyletem;

Jakże zacnie jest istnieć jakoby bez końca,

Gdy pustka niezmącona ni krzykiem ni śmiechem.

Nie słyszę ptasich treli, ni pieśni, ni dzwońca;

Pustka mi widnieje samotności szkieletem.

Bezgłos- wybawiciel snu, duszy mej obrońca,

Ciemność mą ostoją, wolności amuletem.

Bo w otchłani wszakże człek niebiosa otwiera,

Odnajduje w popiele istnienia odmęty,

Karmi wzruszeniami swe serce, ciało, duszę-

Gdy boleść życia, gdy frasunek doskwiera,

W przystani spokoju bezpieczne są okręty,

W pustce, ciszy, ciemności- lód niemocy skruszę.

inspiracja utworem C.K.Norwida „Samotność”

14.04.21Irlandia

Irlandio! Magiczna kraino.

Ostojo spokoju, szmaragdowej zieleni dziecino.

Tu góry dumnie do nieba się wznoszą,

skaliste brzegi ocean pieści z rozkoszą.

Seledynowy wiatr kołysze jedwabne maki,

lazur nieba przeszywają kruczoczarne ptaki.

Kraino mojej szczęśliwości!

Nikt inny nie może dać mi tyle miłości.

Te lasy pachnące życiem,

miliardy gwiazd pod nocy przykryciem…

Wolność w obłokach, co się tęczą mieni.

Utonęłam w oczu twoich zieleni.

Zrodzona jesteś z wiatru i mgły,

deszczem skąpana upiękniasz myśli i sny.

Moje miejsce na ziemi, dla duszy nektar i natchnienie.

Baśń z tysiąca i jednej nocy, marzeń i snów spełnienie.

22.04.21