Nie ma chyba w języku polskim doskonalszych satyr niż te pióra Ignacego Krasickiego, mistrza literatury klasycystycznej. W stworzonym przez poetę krzywym zwierciadle odbijały się wszystkie wady XVIII-wiecznego społeczeństwa: jego kosmopolityzm, upadek obyczajów prowadzący państwo do ruiny, prywata, pijaństwo i marnotrawstwo. Niewesoły i ironicznie przedstawiony był to obraz, mimo pojawiających się w utworach elementów humorystycznych.
W zbiorze znalazły się wiersze tak znane jak „Żona modna” i „Świat zepsuty”, a także listy, m.in. „Do króla”, „Do księdza Adama Naruszewicza”, „Do pana Rodkiewicza”.