Twórczość Edith Södergran wydaje się być w Polsce prawie nieznana. W geograficznie bliskim nam obszarze językowym, kulturowo w obszarze w zasadzie tożsamym, od lat zainteresowanie autorów, krytyków, historyków literatury oraz – w stopniu wcale nie mniejszym – czytelników przyciąga niezwykłe zjawisko poetyckie Edith Södergran. Nie jest to fascynacja wyłącznie lokalna, jej zasięg wykracza daleko poza granice Skandynawii. Dlatego zastanawiać może fakt, że polskie środowisko literackie albo nic o poezji Södergran nie wie, albo wie i jej nie docenia, a może docenia, ale z tajemniczych przyczyn nie chce jej popularyzować.

Cel tej publikacji jest, można powiedzieć, dwojaki: pierwszy, chwilowo najważniejszy, to dostarczyć miłośnikom poezji wzruszeń na miarę södergrańskich wyobrażeń o szczególnej mocy poetyckiego oddziaływania; i drugi, długoterminowy, to sprawić, aby poetycki walor tych wierszy oraz ich miejsce w historii literatury, nie tylko przecież szwedzkiej, skusiły polskich wydawców do szerszej inicjatywy edytorskiej.