Druga część LUSTRZANNY – sagi fantastyczno-przygodowej entuzjastycznie przyjętej przez czytelników.

Francuski bestseller przetłumaczony na 20 języków.

Ofelia, świeżo mianowana młodszą bajarką dworu, doświadcza na własnej skórze zawiści i intryg, które lęgną się pod złoconymi

sufitami Niebiasta. Czy w stanie codziennego zagrożenia będzie mogła liczyć na Thorna, swojego pełnego tajemnic narzeczonego?
Dlaczego z dworu zaczynają nagle znikać wpływowe osobistości? Ofelia mimowolnie zostaje wciągnięta w śledztwo, które zaprowadzi
ją poza wszechobecne na Biegunie iluzje do samego serca przerażającej prawdy.

NAGRODY:

- Nagroda w konkursie na debiutancką powieść dla młodzieży zorganizowanym we Francji przez wydawnictwo Gallimard Jeunesse wraz ze stacją radiową RTL i magazynem Télérama

- Nagroda Grand prix de l'Imaginaire 2016

RECENZJE:

Arcyciekawa książka! Prawdziwie magiczna. I nie tylko dlatego, że traktuje o magii.
Joanna Olech, pisarka, ilustratorka

Po „Zaginionych z Księżycowa” mam pewność, że wyobraźnia Christelle Dabos musi być zzipowana… Bo jak inaczej wytłumaczyć, że taka bujność zmieściła się w ludzkim mózgu? Autorka w „Lustrzannie” wykreowała świat gęsty, emocjonujący, pędzący na łeb i szyję, od którego nie mogłam się oderwać. Głowę straciłam już dla „Zimowych zaręczyn”. Kolejna część, „Zaginieni z Księżycowa”, była jak przejażdżka rollercoasterem, na końcu której każde zdanie czytałam dwa razy, by jak najdłużej towarzyszyć Ofelii i Thornowi. Dwa tomy to ponad tysiąc stron fabuły, a ja ciągle nie wiem, co jest najlepsze w tej serii. Może to, że po odłożeniu książki jeszcze przez kilka dni jestem w świecie Christelle Dabos? I jest mi z tym bardzo dobrze.
Tatiana Audycka-Szatrawska, dziennikarka, członkini PS IBBY

„Lustrzanna” jest czymś więcej niż kolejną fantastyczną książką. To literacki i kulturowy fenomen. Autorka kreuje bohaterkę zupełnie nową, lecz niezwykle nam bliską. Wrzuca ją w świat totalnie oryginalny, choć niepokojąco znajomy. Posługuje się formami znanymi w kulturze, ale łączy je w sposób, o którym nikomu się do tej pory nie śniło.
Ale jej dzieło to coś więcej. To także podręcznik przetrwania dla tych wszystkich, którzy mają poczucie, że dłużej już nie dadzą rady – tak jak Ofelia, główna bohaterka. Tylko że Ofelia nie zatrzymuje się na tym, co czuje. Ona pokazuje, że w całym absurdzie życia jest coś, co daje nam moc. To możliwość przeciwstawienia się temu absurdowi i gotowość do podjęcia wyzwania.
Christelle Dabos utkała historię tak nietuzinkową, mądrą i wciągającą, że zacząłem się zastanawiać, czy autorka nie pochodzi z arki Narratorów, którzy słyną z tworzenia fenomenalnych opowieści.
Przemek Staroń, Nauczyciel Roku 2018