Człowiek pozbawiony cienia

CzÄ™sto można usÅ‚yszeć, że wydarzenia toczÄ… siÄ™ wedÅ‚ug jakiegoÅ› scenariusza, że życie pisze swój scenariusz, a także, że oto ktoÅ› napisaÅ‚ Å›wietny scenariusz. A jeÅ›li panuje też opinia, że na ukÅ‚ady nie ma rady, pieniÄ…dze i wÅ‚adza leżą na ulicy i ażeby dobrze wystartować w życiu, należy ukraść pierwszy miliard, to można też umownie przyjąć, że otaczajÄ…ca nas rzeczywistość to nic innego jak plan filmowy i dystrybucyjna gra wedÅ‚ug różnych scenariuszy, co też ma miejsce w komediowej powieÅ›ci „CzÅ‚owiek pozbawiony cienia”. PowstaÅ‚a ona dziÄ™ki przemianom roku 1989 i opowiada o konsekwencjach znalezionej na ulicy gotówki i okrÄ…gÅ‚ych stołów dla Jasia Kowalskiego (nie mylić z Jasiem FasolÄ…) i jego Å›rodowiska, które nie dość, że zmaga siÄ™ z niedoborami, biurokracjÄ…, skutkami inflacji i kryzysem, to jeszcze musi to czynić w towarzystwie tajemniczej postaci bez cienia i w czasie, gdy politycy próbujÄ… uwolnić zasady dziaÅ‚ania niewidzialnej rÄ™ki, a prezydent wspomaga nawet lewÄ… nogÄ™. A zatem, czyżby rozpadÅ‚ nam siÄ™ jakiÅ› czÅ‚owiek i czy w jego odzyskaniu pomoże nam gruba kreska? Czy jest możliwa bezbolesna przemiana i to bez ofiar? A jeÅ›li te sÄ… niezbÄ™dne, to czyje, jakie i przez kogo miaÅ‚yby być poniesione? Czy wreszcie można o tym pisać humorystycznÄ… powieść, która drwi nawet sama z siebie? Pytania te, wÄ…tpliwoÅ›ci i zmaganie siÄ™ z rozmaitymi przypadÅ‚oÅ›ciami czyniÄ… z bohaterów czÄ™sto groteskowe postaci, a jednak stać kogoÅ› na miÅ‚osne uniesienia, intrygi, byÅ›my wspólnie mogli z przyjemnoÅ›ciÄ… i zainteresowaniem Å›ledzić nasze minione perypetie w niezliczonych scenach i sekwencjach rozpisanych na kartach tej filmowej powieÅ›ci.