W polskiej literaturze Chiny często są przedstawiane jako państwo unitarne i scentralizowane. Z pracy dr Golik „Adaptacja Mongołów do chińskiego systemu politycznego. Formy autonomii, elity i procesy społeczne” dowiemy się o innych Chinach, w których pozostają silne regionalizmy, a prowincje próbują w wielu sferach prowadzić politykę nie do końca spójną z wytycznymi Pekinu. […} Autorka monografii zastanawia się nad przyczynami i sensem wdrożenia złożonego systemu administracyjnego do zarządzania nie-chińskimi ludami, z uwzględnieniem zmienności historycznej tego systemu na przykładzie Mongolii Wewnętrznej. Pisząc o relacji państwo-mniejszość, autorka nie przedstawia Mongołów w Chinach jako biernego obiektu reform i działań centrum. W duchu postkolonialnym próbuje pokazać, jak Mongołowie aktywnie i z pewnymi sukcesami próbowali współkształtować politykę narodowościową państwa oraz potrafili zbudować silną, jak na stosunkowo nieliczny w chińskim kontekście naród, pozycję w polityce i kulturze Państwa Środka. [dr Ayur Zhanaev]

W monografii „Adaptacja Mongołów do chińskiego systemu politycznego. Formy autonomii, elity i procesy społeczne” oprócz rzetelnej, całościowej prezentacji realiów politycznych i społecznych w Regionie Autonomicznym Mongolii Wewnętrznej autorka wnika w istotne szczegóły, niuanse i mechanizmy charakteryzujące działania przedstawicieli ludności mongolskiej w Chinach w procesie nieuniknionej adaptacji do warunków życia w panującym tam systemie. Pierwszorzędne znaczenie ma w tym kontekście przedstawienie wyników badań terenowych przeprowadzonych przez autorkę w wielu rejonach ChRL oraz ich analityczne podsumowanie. Ten sposób zaprezentowania tytułowej problematyki – w oparciu o własne obserwacje i wnioski w połączeniu z wiedzą zawartą w literaturze przedmiotu – bardzo wzbogaca monografię.