Niniejsza publikacja składa się z dwóch części. W części pierwszej zawarto wyjaśnienie tendencji obecnych w nauce historycznej i w nauczaniu historii w trzech powojennych dekadach XX wieku, ukazanych w porządku chronologicznym i ewolucyjnym. Związki nauki z nauczaniem były oczywiste, zgodne z ponadczasową dyrektywą, mówiącą o tym, że w historii szkolnej należy uwzględnić bieżący dorobek badań dziejów. Warto podkreślić, że w pierwszych dekadach ów związek był wyjątkowo trudny z tego powodu, że sama nauka podlegała silnej presji politycznej i oddziaływaniom radzieckiego modelu marksizmu-leninizmu. W części drugiej książki opisano wybrane fragmenty rozpraw i artykułów (wypisy źródłowe), przedstawione zgodnie z chronologią ich ukazania się. Nakreślone zostały także sylwetki autorów oraz zestawione wybrane pozycje z ich dorobków dydaktyczno-historycznych. Publikacja adresowana jest do dydaktyków historii, studentów historii oraz wszystkich zainteresowanych nauczaniem historii w Polsce w połowie XX wieku.