Proces globalizacji, sprzeczność interesów państw, społeczności lub jednostek, generują różnego rodzaju niebezpieczeństwa, od konfliktów zbrojnych, poprzez terroryzm, przestępczość zorganizowaną o charakterze międzynarodowym, regionalnym, czy pospolitą po ekscesy chuligańskie. Oprócz tych skutków, zagrożenia wynikają z nieprzewidywalnych zjawisk, będących wynikiem działania sił przyrody w postaci różnego rodzaju kataklizmów, jak również powodowanych przez człowieka katastrof. Bezpieczeństwo wewnętrzne jest jednym z najważniejszych dóbr pożądanych przez społeczności a jego zapewnienie i utrzymanie akceptowalnego stanu jest podstawowym warunkiem funkcjonowania państwa.
Współczesne państwo posiada, w ramach administracji publicznej, instytucje, których celem jest zapewnienie oraz kreowanie polityki bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. Organizacja tych instytucji, ich podległość, wzajemna współpraca lub współdziałanie oraz kierowanie w ujęciu regionalnym, państwa, czy terytorialnej jednostki organizacyjnej nabiera formy systemu organizacyjnego bezpieczeństwa wewnętrznego. Uczestniczą w nim wszystkie instytucje/organy i inne podmioty, których zadania i kompetencje ulokowane są w sferze przeciwdziałania powstawaniu zagrożeń, likwidacji i usuwania ich skutków. Ze względu na różnorodność uczestniczących podmiotów, usystematyzowaliśmy je w relacji do struktury organizacyjnej administracji publicznej. Wskazujemy ich miejsce w systemie bezpieczeństwa wewnętrznego w zależności od celu powołania i działania, uwzględniając specyfikę każdego organu, nadaną przez ustawodawcę, zadania, strukturę organizacyjną, uprawnienia – w tym szczególne. Mamy nadzieję, że nasza publikacja będzie użyteczna dla pracowników administracji publicznej, studentów i wszystkich zainteresowanych problematyką bezpieczeństwa wewnętrznego.