Monografia prezentuje wyniki badań, w których wykorzystano materiały zebrane podczas 7-miesięcznego stażu naukowego autora w Czechach. Badania dotyczą nowego paradygmatu polityki rozwoju, jakim jest podejście funkcjonalne do zintegrowanego rozwoju terytorialnego. Podjęte zagadnienie wiąże się z wdrażaniem najnowszego rozporządzenia unijnego w sprawie celu „Europejska współpraca terytorialna”, z realizacją trzeciego celu strategicznego Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2030 oraz zapisów Ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w sprawie obszarów funkcjonalnych. W monografii przedstawiono metodę delimitacji transgranicznych obszarów funkcjonalnych, w tym zestaw ramowych kryteriów i etapów delimitacji, oraz wynik jej pilotażowego zastosowania – wyznaczenie trzech wariantów przebiegu granic karkonoskiego transgranicznego obszaru funkcjonalnego i wybór wariantu optymalnego. Opracowanie opiera się na bogatym zapleczu literaturowym i źródłowym. Zaprezentowana metoda i studium przypadku mogą być użyteczne zarówno dla instytucji zarządzających programami współpracy transgranicznej, jak i dla władz lokalnych, dla których mogą stanowić materiał pomocniczy przy podejmowaniu decyzji w sprawach tworzenia i funkcjonowania transgranicznych obszarów funkcjonalnych.