Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.

W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”