Po hebrajsku „nod" znaczy „błądzić". Do biblijnego kraju Nod został wygnany Kain po zabójstwie Abla. W napisanej z epickim rozmachem powieści Kobierskiego błądzą poszczególni ludzie, ale także rodziny, wspólnoty, całe narody.

Olga, niedoszła zakonnica, umiera podczas porodu, bo nie usunęła groźnej dla siebie ciąży. Madej katuje żonę, a wyrzuty sumienia zapija samogonem. Henryk niczym „Domcio" Malinowski z powieści Miłosza Dolina Issy to przykład immoralisty i gnostyka; nie liczy się z żadną świętością, eksperymentuje z życiem własnym i innych ludzi. Zelig pada ofiarą rodzinnych ambicji, z jednej strony asymilacyjnych, z drugiej ortodoksyjnych, i ten dualizm doprowadza go w końcu do szaleństwa. Getto, ucieczka, powrót, obóz koncentracyjny w Płaszowie - życie Jeszui to kolejny epizod w okrutnej historii Izraela. Dzieje rodziny Borowiczów stanowią kwintesencję losu Polaka - zsyłka, niewola, polityczne zawirowania. Ziemia Nod to powieść o odrzuceniu i o Zagładzie pewnego świata, którego figurą jest międzywojenny Tarnów. Radosław Kobierskiego mierzy się w swojej książce z wielkimi tematami.

Z recenzji poprzednich książek:

Kawał ładnej, stylowej, językowo dopracowanej w każdym calu prozy.

Dariusz Nowacki, „Gazeta Wyborcza"

Pisarz sięga w nieznane rejony i z talentem opisuje ludzkie dramaty.

Bartosz Staszczyszczyn, „Tygodnik Powszechny"

Pyszne sekwencje oniryczne przywodzą na myśl Schulza. Kto wie, czy to nie najważniejszy patron tego pisarstwa.

Karol Maliszewski, „Odra"

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego: