Trzy główne kategorie – kryzys, wartości, kreatywność – tworzą problemową strukturę książki. Po pierwsze, zostają wskazane te modelowe sposoby rozumienia kryzysu, które wyłoniły się w rozwoju filozofii dziejów oraz uzyskały znane reprezentacje we wpływowych teoriach. Po drugie, zostają określone typy teorii, w których mówi się o kryzysie, destrukcji, regresie czy też transformacji „człowieczeństwa”. Po trzecie, pojawia się pytanie o stosunki zachodzące między terminami: kryzys, kultura masowa, człowiek masowy, kreatywność, działanie kreatywne, wartości. Rozumienie wartości pełni w całych rozważaniach rolę kluczową, gdyż w swej różnorodności wartości są elementem zarówno kategorii kryzysu, jak i idei kreatywności. Autor prowadzi swe rozważania w ramach stanowiska definiowanego jako pluralizm aksjologiczny.