Publikacja dotyczy problemu, który powstał na kanwie ujawniania licznych nadużyć seksualnych w Kościele katolickim.

Nie budzi oczywiście wątpliwości odpowiedzialność za wyrządzone szkody samych sprawców przestępstw seksualnych, natomiast osoby pokrzywdzone coraz częściej występują z roszczeniami odszkodowawczymi także w stosunku do instytucji kościelnych zatrudniających sprawców bądź sprawujących nad nimi zwierzchnictwo. Odpowiedzialność ta wywodzona jest zazwyczaj z faktu „tuszowania" nadużyć seksualnych, niewłaściwego doboru kandydatów do stanu duchownego (np. kierowania osób o skłonnościach pedofilskich do pracy z dziećmi) bądź niewłaściwego nadzoru nad sprawcami.

Publikacja nie skupia się jednak tylko na Kościele, lecz ujmuje zagadnienie podstaw prawnych przypisania odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez cudze przestępstwa seksualne w szerszym kontekście, gdyż problem ten może pojawić się wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia ze szczególnym zaufaniem lub stosunkiem zależności, tworzącym sposobność do nadużycia tego zaufania lub stosunku zależności i wykorzystania seksualnego osób pozostających pod pieczą sprawcy (np. w szkołach, szpitalach, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, zakładach poprawczych i karnych, domach opieki itp.).

Publikacja odpowiada na pytanie, czy i na ile przepisy obowiązującego w Polsce prawa dają poszkodowanym przez przestępstwa seksualne podstawę do kierowania roszczeń odszkodowawczych także pod adresem podmiotów innych niż bezpośredni sprawcy tych czynów.