Naszym celem było wysłuchanie opowieści uchodźczyń po to, aby spróbować zrozumieć, jak doświadczają one swojej ucieczki, traumy i aktualnej sytuacji oraz jakie sensy im nadają. Pozwoliło nam to na odejście od – powszechnego w literaturze – ukazywania uchodźców jako jednorodnej grupy, posiadającej podobne doświadczenia, i skoncentrowanie się na indywidualnych historiach, zawierających osobistą perspektywę, uwzględniającą „domowe narracje”.