Słownik zawiera hasła z zakresu:


- diagnozy i stymulacji rozwoju dzieci z różnymi rodzajami i stopniem niepełnosprawności;


- patologii i profilaktyki rozwoju;


- edukacji, rehabilitacji, resocjalizacji oraz terapii medycznej i psychologiczno-pedagogicznej osób niepełnosprawnych;


- społecznego funkcjonowania osób niepełnosprawnych w różnych środowiskach życia;


- regulacji prawnych dotyczących tych osób,


a także biogramy prekursorów i twórców pedagogiki specjalnej.


Obowiązkowa lektura nie tylko dla studentów i pracowników naukowych, ale także dla wszystkich mających kontakt i pracujących z osobami niepełnosprawnymi.


Małgorzata Kupisiewicz - dr hab., prof. Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej, kierownik Zakładu Surdopedagogiki Wydziału Nauk Pedagogicznych APS.



Każdego niemal roku wzrasta liczba osób niepełnosprawnych w różnym wieku dotkniętych w różnym stopniu i różnymi rodzajami niepełnosprawności. Z danych Światowej Organizacji Zdrowia z przełomu XX i XXI wieku wynika, że na kuli ziemskiej liczba niepełnosprawnych wynosiła około 500 milionów ludzi, a w Polsce obejmowała około 12% ogółu ludności, w tym ponad 3% dzieci w wieku do 14 roku życia. Znaczy to, że ponad 4 miliony osób wymagało u nas i nadal wymaga – trwale lub okresowo – różnych form i zakresów diagnozy, profilaktyki, rehabilitacji oraz terapii o charakterze opiekuńczym, leczniczym i psychopedagogicznym, a także wsparcia socjalnego i prawnego. (…) Znaczny udział w realizacji tego celu ma pedagogika specjalna.


[fragment Przedmowy]