Książka ukazuje portrety psychologiczne sześciorga bohaterów, którzy w ogrodzie nad morzem snują na przemian swoje monologi od świtu do zmierzchu, od dzieciństwa do starości. W zmieniających się porach dnia i upływających latach bohaterowie wędrują przez kolejne fazy swojego życia, od beztroskiego biegania po plaży, poprzez życiowe sukcesy i porażki, przyjaźnie i rozczarowania, miłość i samotność.

Na przykładzie kilku postaci, poprzez ukazanie uniwersalnych sytuacji ludzkiego życia, autorka przedstawia los człowieka od dzieciństwa do starości. To opowieść o przemijaniu, które dzięki niezaprzeczalnemu talentowi pisarskiemu autorki i jej wnikliwości, zostaje przedstawione w sposób nieschematyczny, niebanalny, zaskakujący. Opowieść snuta na tle nieustającego odgłosu morskich fal rozbijających się o skały i w rytmie tych fal, których biegu nie da się powstrzymać ani cofnąć i które nieuchronnie zmierzają ku swojemu celowi.

 

Fale uchodzą za arcydzieło prozy modernistycznej, są jedną z najbardziej eksperymentalnych powieści Virginii Woolf, która wykorzystuje tu technikę strumienia świadomości, miesza swobodnie poezję z prozą, koncentruje się na głębi psychologicznej bohaterów i - jak sama stwierdziła – przedkłada „rytm” nad „akcję”. To powieść o przemijaniu czasu i pragnieniu harmonii w chaosie wszechświata. To także literackie studium tożsamości indywiduum oraz tożsamości wspólnoty.