Podręcznik autorstwa jednego z najwybitniejszych przedstawicieli muzykologii XX wieku na świecie ma charakter syntezy, należy do kanonu literatury muzykologicznej i stanowi pewną apologię tradycji studiów nad muzyką klasyczną. Jest też jednym z nielicznych we współczesnej literaturze opracowań z zakresu metodologii historii muzyki, zawiera refleksje nad założeniami metodologicznymi historii muzyki, zwłaszcza zachodnioeuropejskiej, i jest ważnym znakiem tożsamości muzykologii uniwersyteckiej na naszym kontynencie. Jedną z głównych tez autora jest powiązanie historii muzyki z dziełem muzycznym jako jej naczelną kategorią, zaś historia muzyki jawi się przez pryzmat ciągłego estetycznego oddziaływania utworów w kolejnych epokach.

Książka Dahlhausa ukazująca różnorodne aspekty historii muzyki, na czele z jej odniesieniami do kultury i estetyki, łączy walory poznawcze i dydaktyczne, stanowi więc cenny podręcznik dla studentów muzykologii, a także pokrewnych dziedzin humanistyki, jak historia sztuki czy literaturoznawstwo. Jej przekład znacznie wzbogaci niewielki zasób polskich źródeł z zakresu współczesnej, zorientowanej kulturowo metodologii historii muzyki oraz przyniesie wielki pożytek dla środowiska naukowego i pracy dydaktycznej.