Erich Honecker (1912–1994) – niemiecki działacz komunistyczny. W czasie II wojny światowej był prześladowany przez nazistów, a po wojnie należał do najbardziej wpływowych polityków Niemieckiej Republiki Demokratycznej, popieranych i obdarzanych zaufaniem przez ZSRR. Jako aktywista, następnie I sekretarz Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności (SED), a w latach 1971–1989 przywódca państwa kształtował przez dziesięciolecia oblicze NRD.

Kim był człowiek, który nie cofnął się przed obaleniem swojego protektora Waltera Ulbrichta? Polityk, który z jednej strony z Breżniewem brał udział polowaniach, a z drugiej próbował nawiązać dialog z RFN? Przywódca, który pod murem berlińskim bronił socjalizmu strzałami do własnych obywateli?

W pierwszej na rynku biografii Ericha Honeckera Jan Lorenzen próbuje odpowiedzieć na te pytania i dociec, jak to możliwe, że Honecker przez kilkadziesiąt lat utrzymał się na szczytach władzy, choć z pozoru nie miał ani specjalnych talentów politycznych, ani charyzmy.