W roku 2006 po światowym sukcesie „Boga urojonego” Richard Dawkins stał się ikoną ruchów ateistycznych i sceptycznych. Ten sukces przyćmił nawet jego ważne dokonania naukowe i rolę, jaką w popularyzacji neodarwinizmu – i szerzej, naukowej wizji świata – odegrały jego poprzednie książki – od „Samolubnego genu” poprzez „Fenotyp rozszerzony” i kilkanaście innych, aż po „Najwspanialsze widowisko świata” i „Magię rzeczywistości”. Dziś nikt, nawet przeciwnicy Dawkinsa (a ma ich wielu), nie kwestionuje jego wyjątkowej pozycji naukowca, intelektualisty i obrońcy rozumu.
„Światełko w mroku” to drugi tom wspomnień, które profesor Dawkins postanowił przygotować z okazji swoich siedemdziesiątych urodzin (tom pierwszy – „Apetyt na cuda” – ukazał się w polskim przekładzie w maju 2016). Oto, co o książce napisali jej czytelnicy i recenzenci:

„Jeżeli ktokolwiek z współczesnych naukowców może mówić o własnym dorobku z dumą, a nawet z poczuciem sukcesu, to na pewno Richard Dawkins […]. Oświecająca lektura” – „New York Times Book Review”

„[…] nader obszerne wspomnienia wybitnego, złożonego i pełnego sprzeczności człowieka. Doskonały i wciągający styl Dawkinsa, okraszony mnóstwem uroczych anegdotek, sprawia, że od lektury wprost nie można się oderwać” – „Philadelphia Inquirer”

„[…] fascynujące, świetnie się czyta, a do tego poprawia humor […] Dawkins wprowadza czytelnika w świat nauki i pozwala mu też poznać wielu najwybitniejszych przedstawicieli biologii ewolucyjnej. I nie tylko” – „Publishers Weekly”

„Inteligencja, intuicja, precyzyjne myślenie, wytrawny styl i od czasu do czasu prowokacyjne uwagi I spostrzeżenia. Właśnie tego oczekujemy od Richarda Dawkinsa” – „Skeptical Inquirer”

„Prawdziwie smakowita uczta: język jednego z najwybitniejszych żyjących pisarzy, stymulujące rozważania nad naturą życia i kondycją ludzką, możliwość przyjrzenia się, jak działają wybitne umysły. Intelektualna odwaga i ludzka uczciwość” – Steven Pinker, Harvard University

„To właśnie Richard Dawkins, którego nauczyłem się szanować, nim jeszcze został moim przyjacielem, współpracownikiem i towarzyszem drogi. Dla tych, którzy chcieliby poznać prawdziwe oblicze autora «Samolubnego genu» i «Boga urojonego» lektura niezbędna, a przy okazji zaskakująca” – Lawrence M. Krauss

„Richard pisze tak, jakby opowiadał. To dlatego tak wielu z nas – ludzi, którzy nie są naukowcami – dzięki jego książkom lepiej rozumie naukę” – Bill Maher

„Przyszłym historykom «Światełko w mroku» pozwoli odtworzyć drogę Dawkinsa do wielkości. Drogę, która zaczęła się od «Samolubnego genu», a której ukoronowaniem stał się «Bóg urojony» – książka, która uczyniła więcej dla «odczarowania» ateizmu niż być może wszystkie, które napisano na ten temat wcześniej” – Michael Shermer

„Czasem śmieszna, czasem poruszająca, nieustannie ciekawa. Takiego Dawkinsa jeszcze nie znaliśmy” – David Silverman