Bezpieczeństwo wewnętrzne oraz jego strategia są udziałem całego społeczeństwa w każdym momencie unkcjonowania państwa i służą każdemu mieszkańcowi, jego zasobom, dobremu samopoczuciu, a także współpracy w ramach rodzin i większych grup niż one, aż do wymiaru międzynarodowego. Stąd są one potrzebą egzystencjonalną do tego, aby społeczności i tworzący je obywatele mogli właściwie egzystować i twórczo dla innych się rozwijać w poczuciu braku zagrożenia. Jakkolwiek, jeśli zagrożenie jest generowane różnymi źródłami, to ważne jest, aby posiadać struktury państwowe i samorządowe, które niwelowałyby lub maksymalnie ograniczały jego oddziaływanie na ludzi i środowisko. Tym bardziej jest to istotne, kiedy jesteśmy świadomi, że w życiu społecznym ciągle powstają nowe źródła zagrożeń bezpieczeństwa wewnętrznego wynikające nie tylko z nieprzewidywalnych zjawisk przyrody, ale powstające ze względu na ciągle obecny pierwiastek zła taki jak: pandemie, terroryzm, działania hybrydowe, handel ludźmi i ich organami, przemyt i rozrastające się zjawisko narkomanii oraz nowoczesny wymiar niewolnictwa (super kolonializm) i w ekstremalnej formie inne aspekty globalizacji skutkujące zubożaniem całych społeczeństw (narodów).