Kolejna historia z cyklu „Życie w Czasach Sztucznej Inteligencji” opowiada o rutynowej wymianie uczuć między obsługą kliniki, która doprowadziła do awarii w embrionarium i katastrofy. „Życie w Czasach Sztucznej Inteligencji„ jest serią opowiadań o świecie, w którym komputery i nowe technologie zaczynają odgrywać rolę główną, rzeczywistość jest nieprzewidywalna, a człowiek staje się istotą po trosze zagubioną, groteskową, godną współczucia i tragiczną. W zwyczajnym na pozór świecie rozgrywają się niezwykłe zdarzenia. Każde opowiadanie tworzy oddzielną historię. Powiązane są osobą narratora, który jest „zwyczajnym prorokiem”, „archeologiem otchłani” albo też ”badaczem sensu”.