"Historia ucieczki" należy do serii „powieści neapolitańskich” opowiadających o dwóch przyjaciółkach, przenikliwych i inteligentnych dziewczynach wychowujących się w Neapolu w latach 50-ych XX w., które starają się znaleźć własne miejsce i pomysł na życie w silnie zdominowanej przez mężczyzn i pełnej przemocy kulturze.

 

Elena i Lila to młode kobiety, które szybko musiały dorosnąć. Lila wyszła za mąż w wieku 16 lat, ma małego synka, porzuciła męża i pracuje w fabryce w bardzo trudnych warunkach. Elena opuściła Neapol, ukończyła studia w Pizie i wydała dobrze sprzedającą się książkę, która otworzyła jej drzwi do świata ludzi zamożnych i wykształconych. Obie przez lata walczyły o swoją niezależność i własną pozycję w ściecie, usiłowałując przezwycieżyć bariery biedy i ignorancji w jakich chciał je zamknąć los.

Teraz ich życie biegnie w zawrotnym tempie przez lata siedemdziesiąte, przeplatając ze sobą chwile nadziei i niepewności, napięcia i rywalizacji. Nadal łączy je silna choć burzliwa przyjaźń, która to przygasa, to wybucha, prowadząc do nieoczekiwanych spotkań i zwrotów akcji.

 

„Powieści neapolitańskie” Eleny Ferrante były nominowane do Premio Strega – najbardziej prestiżowej nagrody literackiej przyznawanej we Włoszech. Do cyklu należą, poza „Historią ucieczki”, jeszcze „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, „Historia zaginionej dziewczynki”.