Droga ku Przebudzeniu (Bodhicaryāvatāra) to jeden z najważniejszych tekstów tradycji mahajany, czyli buddyzmu „wielkiego wozu”. Przyjmuje się, że powstał on na początku VIII w. n.e.

Autor w bardzo osobisty sposób tłumaczy drogę, którą powinien kroczyć ten, komu bliski jest ideał bodhisattwy – istoty, która doznała Przebudzenia i która uwolniwszy się od daremności oraz boleści kołowrotu wcieleń, z poświęceniem oddaje się pracy na rzecz wyzwolenia wszystkich istot.

Droga ku przebudzeniu wnikliwie opisuje kolejne etapy prowadzące do osiągnięcia tego celu.

Aytorem dzieła jest Śantidewa. Był on mnichem i studentem słynnego uniwersytetu-klasztoru Nalanda, założonego w V wieku w północnoindyjskim stanie Bihar.