Znana autorka literatury popularnonaukowej z zakresu psychologii i psychiatrii, w tym bestsellerowej autobiografii „Byłam po drugiej stronie lustra“, tym razem napisała książkę o młodych ludziach i ich różnorodnych problemach psychicznych, w dużej mierze związanych z trudnym okresem dojrzewania.

Psycholog i autorka Arnhild Lauveng, zainspirowana pracą z młodzieżą i dyskusjami prowadzonymi na forach internetowych, postanowiła stworzyć książkę zarówno dla nastolatków borykających się z problemami natury psychicznej, jak i dla ich przyjaciół i członków rodzin. Książka z powodzeniem może też służyć jako podręczny leksykon wiedzy dla psychologa i pedagoga szkolnego.

Autorka twierdzi, że kiedy sama pracowała z młodzieżą, taka książka była jej bardzo potrzebna, a kiedy była nastolatką, brakowało jej praktycznych informacji na temat sposobu zorganizowania służby zdrowia.  

 

Dorastanie staje się dla młodych ludzi coraz trudniejsze. Burzliwe zmiany związane z dojrzewaniem, nadmiar bodźców płynących z ogólnie dostępnych środków masowego przekazu i niezmierna samotność doskwierająca mimo aktywności towarzyskiej przeniesionej do sieci prowadzą często młodzież do ciężkich stanów depresyjnych, psychotycznych, samookaleczeń, zażywania narkotyków, a czasami do rozwiązań ostatecznych - samobójstw. Stąd potrzeba przyjrzenia się problemom nastolatków, które tak często bywają bagatelizowane przez dorosłych, oraz uzmysłowienia im i ich otoczeniu, że problemom tym można zaradzić i gdzie szukać pomocy.

Autorka chce, aby jej książka miała pozytywny wydźwięk, była źródłem nadziei, wglądu i pożytecznych  informacji.

Pierwsza część książki zawiera historie młodych osób. Każdy z przedstawionych bohaterów w chwili, gdy jego lub ją poznajemy, zmaga się z jakimiś kłopotami natury psychicznej. Jedni mają za sobą przeżycia, które przyczyniły się do wywołania choroby, inni po prostu cierpią nie wiedząc do końca dlaczego, ani co powinni z tym zrobić. Druga część zawiera prosto podane fakty nna temat zjawiska choroby psychicznej i prezentuje konkretne informacje na temat możliwości znalezienia pomocy.

 

Opinia Norweskiego Związku Psychologów:

Dla młodych ludzi, czytających opowiadania o Monie, Amirze i wszystkich pozostałych bohaterach, przesłanie jest jasne: Nie jesteś sam. A poza tym: Dostajesz do ręki pewne przemyślenia, a wręcz zasób słów, z których możesz skorzystać, gdybyś chciał porozmawiać z kimś o nękających cię problemach.

We wstępie do książki autorka pisze:

„Znaczna większość problemów, które przeżywasz jako młody człowiek, mija sama. Smutek zawiedzionej miłości. Długie szkolne dni i ciężkie klasówki. Kłótnie z rodzicami. Konflikty z przyjaciółmi, ludzie, którzy cię zawodzą, kłamią i nie można im ufać. Sprawy, w których chciałeś wziąć udział albo które miały się udać, ale wyszło inaczej. W czasie, kiedy to wszystko się dzieje, możesz niekiedy odczuwać dotkliwe cierpienie, ale po kilku godzinach, dniach lub tygodniach wszystko przemija. W międzyczasie, niestety, wyłaniają się nowe problemy. Na szczęście pomiędzy tym wszystkim zdarzają się też miłe rzeczy! Na tym właśnie polega bycie żywym człowiekiem. Że zdarzają się nam bardzo trudne sprawy. A czasem wspaniałe.

Czasami jednak trudności przeważają. Niektóre rzeczy, które nas dotykają, są tak bolesne i niebezpieczne, że nie przejdą same z siebie. Zdarza się również, że nasze cierpienie tak bardzo rozciąga się w czasie, chociaż sami nie wiemy dlaczego, że nie dajemy już rady wykonywać naszych zwykłych czynności, na przykład chodzić do szkoły albo spotykać się z przyjaciółmi. Cierpienie nie przechodzi wówczas samo - pomimo, że rozmawiasz z rodzicami, przyjaciółmi czy innymi osobami, do których masz zaufanie ­a czasem nawet nie daje się z nikim rozmawiać o tym, co nas bolii to też stanowi część problemu. Wtedy potrzebna jest nam dodatkowa pomoc.”