Celem niniejszej publikacji było określenie poziomu kompetencji komunikacyjnej uczniów dyslektycznych szkoły podstawowej oraz poszukiwanie zależności między doborem metod dydaktycznych a wyrabianiem sprawności językowej uczniów poprzez takie zaplanowanie procesu dydaktycznego, aby uczniowie dyslektyczni czynili postępy w nauce języka polskiego, a zdobyte umiejętności wykorzystywali w codziennym życiu. Realizacja tak postawionego celu uzależniona była od wyjaśnienia zjawisk towarzyszących niepowodzeniom w uczeniu się i formułowaniu myśli przez dzieci dyslektyczne. Książka składa się z części teoretycznej, metodologicznej i praktycznej. W części teoretycznej przedstawiono socjolingwistyczne uwarunkowania nabywania języka i na ich tle odniesiono się do dyslektycznych zaburzeń językowych. Następnie omówiono główne kierunki badań nad dysleksją, opisano etiologię tego zaburzenia, zarysowano rozwój procesów poznawczych warunkujących osiąganie sukcesów w procesie mówienia, pisania i czytania. W części metodologicznej Autorka zaproponowała własny sposób diagnozowania oraz śledzenia postępów uczniów dyslektycznych na lekcjach języka polskiego i przedstawiła wnioski wyłaniające się z przeprowadzonych badań nad rozwojem kompetencji komunikacyjnej i językowej uczniów dyslektycznych. Część praktyczna zawiera formy ćwiczeń usprawniające takie umiejętności uczniów, jak: technika czytania, czytanie ze zrozumieniem, swobodne wypowiadanie się w mowie i piśmie na zadany temat, rozwijanie świadomości fonologicznej i zasobu słownikowego, dbałość o poprawny zapis ortograficzny.