W roku 275 młody rzymski urzędnik Flawiusz zostaje przeniesiony do Trewiru. W tym czasie prowincje na kresach cesarstwa rzymskiego wydane są na pastwę plądrujących hord barbarzyńców, tak więc zarówno on, jak i jego żona Aqmat muszą walczyć o przeżycie. Młody urzędnik szybko wspina się po szczeblach kariery. Jednakże im jest wyżej w hierarchii rzymskiego państwa, tym głębiej pogrąża się w gąszczu intryg i sporów o władzę pomiędzy cesarzami, antycesarzami i uzurpatorami. Po zakończonej katastrofą kampanii wojennej odnajduje się jako rozbitek na plaży w Brytanii.

W czasie kiedy musi wstąpić na służbę uzurpatora jego domniemany przyjaciel i zausznik Aureliusz zaczyna prząść w Trewierze cienką sieć intrygi, za pomocą której ma zamiar zniszczyć Flawiusza i zdobyć względy pięknej Aqmat. Flawiusz dowiaduje się o spisku i po pełnej przygód ucieczce z Brytanii udaje mu się dopaść i przepędzić rywala.

Odtąd Flawiusz i Aureliusz stają się śmiertelnymi wrogami, a kiedy Aqmat wpada w tarapaty związane z prześladowaniem chrześcijan, nadzieje wszystkich zwracają się ku osobie młodego Konstantyna. Czy uda mu się zdobyć władzę w Rzymie i na nowo zapewnić prawu skuteczność? Aby ratować swoją miłość, Flawiusz postanawia jeszcze raz postawić wszystko na jedną kartę.

Książka przedstawia pasjonujące zmagania bohaterów z losem, który związał ich z awansem i karierą cesarza Konstantyna.