Monografia stanowi interdyscyplinarne studium badawcze udziału małoletniego w procesie karnym w charakterze świadka oraz oceny uzyskanych od niego zeznań. Problematykę tę przedstawiono zarówno z punktu widzenia kryminalistyki i procesu karnego, jak i psychologii dziecięcej oraz pedagogiki.

Choć praca nie podaje gotowej recepty przesłuchania tak specyficznego świadka jakim jest dziecko, zawiera szereg sugestii umożliwiających zmodyfikowanie tradycyjnej taktyki przesłuchania świadka, na taką, która pozwoli na dostosowanie jej do potrzeb rozwojowych, intelektualnych i emocjonalnych dziecka. Wskazówki te okazać się mogą pomocne nie tylko dla zindywidualizowania przesłuchania małoletniego i uzyskania od niego wiarygodnej relacji, ale również dla zapewnienia możliwie jak najszerszej ochrony dziecku przed negatywnymi skutkami niewłaściwego prowadzenia tej czynności.