W oparciu o modele układu pojazd–tor można wyznaczać prędkości krytyczne, zakresy prędkości, dla których istnieją rozwiązania stateczne okresowe, wartości tych rozwiązań i na tej podstawie wnioskować o stateczności (możliwości ruchu) pojazdów modelowanych. Właśnie stateczność ruchu w takim rozumieniu stanowi podstawę interpretacji wyników zamieszczonych w niniejszej pracy. Opracowanie ma charakter przeglądowy i stanowi podsumowanie kilkunastoletniej działalności autora w obszarze dynamiki pojazdów szynowych, ograniczonej głównie do stateczności ruchu. Badania mają charakter teoretyczny i cel poznawczy.