Poemat prozą o charakterze symbolicznym, pełny metafor i mistycznego znaczenia. Enigmatyczny, twórczy głos z wewnątrz, tu nazwany „Anraag” do jakiego dostrajają wielcy wojażerowie transcendentu, sięgających samego „Bezgranicza”. Utwór wprowadza myśli pewną manierą na tor zrozumienia koniecznej unifikacji z wewnętrznym, twórczym nurtem i wszechobecną Inicjalną Wolą — czyli rozkazu, z którego powstało to co jest, co doświadczamy.