Tomik „Fotoplastykon” zawiera opowiadania nawiązujące do niedawnej przeszłości widzianej oczami dziecka, dziewczynki, dorosłej kobiety. Kilka opowiadań jest uzupełnieniem wcześniejszej powieści autorki „Piętra”, utrzymanej w konwencji groteskowej. Autorka szukała punktów odniesienia i potwierdzenia trwałości życiowych prawd, a punktem wyjścia bywały często obserwowane kontrasty, absurdy codzienności, nieszablonowe zachowania i sytuacje.