„Płonące żyrafy” to zbiór kilkunastu tekstów poetyckich, które cechuje nawiązanie do umiłowania brzydoty — turpizmu (jest tu np. trawestacja wiersza Grochowiaka). Autor pochyla się nad bezradnością „pięknej” poezji, która wydaje się być kwiatem tuberozy (symbolem bezużytecznego piękna). Tytuł tomiku to kolejna aluzja turpistyczna — do dzieła Salvadora Dali, malarza surrealisty. Publikacja przeznaczona jest dla osób pełnoletnich.