Książka odzwierciedla głębokie zainteresowanie Yeatsa zachowaniem, propagowaniem i umiłowaniem irlandzkiej historii i kultury. Zawiera różne historie oparte na ludowych opowieściach irlandzkich, a związane z Hanrahanem Rudym, które autor opracował w stylu pięknej mowy krainy Kiltartan – irlandzkiej baronii i parafii, na której terenie mieszkał, co zapewne nie bez wpływu było na ukochanie tego właśnie folkloru i dogłębne jego poznanie. Podobnie jak w „Tajemniczej róży” i tu widać zainteresowanie Yeatsa zagadnieniami walki duchowej z naturalnym porządkiem. Ten zbiór legend i opowieści irlandzkich napisanych prozą a przeplatanych poezją świadczy o tym, że najlepsze dzieło Yeatsa powstało bliżej schyłku życia autora.